Category: daily note

หลายครั้งเวลาเราได้ยินคนรอบข้างบอกในสิ่งที่เราจะทำว่า เป็นไปไม่ได้ และก็หลายครั้งที่เราก็บอกตัวเราเองว่า เราทำไม่ได้ แต่ทำไมคนอื่นทำได้ เพราะเค้าเก่งกว่าเท่านั้นหรือ ไม่ใช่หรอกครับ เพราะคนที่ทำอะไรได้ เค้ามีความเชื่อ เชื่อมั่นว่าทำได้ ทั้งๆที่ตอนเริ่มยังไม่รู้ว่าอะไรเป็นอะไร ความเชื่อมั่นนี่ก็เป็นคุณสมบัติคัดกรองได้อย่างหนึ่ง นอกจากความเก่งไม่เก่งแล้ว เพราะคนที่ขาดความเชื่อมั่น ไม่สามารถทำอะไรออกมาได้ หรือเป็นผู้นำคนได้ ลองเชื่อมั่นตัวเองดูสิครับว่าตัวเองทำได้ ถ้ายังไม่เคย ลองเชื่อมั่นในเรื่องเล็กๆ เริ่มจากงานประจำวัน แล้วทำให้สำเร็จ ค่อยๆ จากเล็กไปใหญ่ จากสิ่งที่คนคิดว่าทำได้เป็นเรื่องปกติ จนเรื่องที่คนคิดว่ามันเป็นไปไม่ได้...

การที่เราจะเรียนรู้ตัวเองนั้น มันไม่ได้เรียนรู้จากการที่เราทำอะไรถูกต้อง เพราะความถูกต้อง มันไม่มีอะไรให้เรียนรู้ แต่ถ้าเราเรียนรู้จากการทำอะไรในสิ่งที่ไม่ชอบ หรือไม่ถนัด มันจะสอนตัวเราเยอะมาก ว่ามันขาดอะไร ต้องปรับปรุง และเพิ่มเติมตรงไหน ความยากอย่างแรกคือ ต้องฝืนทำ ทั้งๆที่รู้ว่าไม่ถนัด ถ้ามัวทำแต่อะไรที่ถนัดๆ มันก็จะอยู่ในกรอบนั้น และวันนึงก็ไม่ก้าวหน้า เพราะโลกมันใหญ่ขึ้นและไปเร็ว แต่การฝึกในรู้ว่าตัวเอง ไม่รู้อะไร ยอมรับก็ยากอยู่ แต่ยอมๆรับไปเถอะ มันจะได้รู้อะไรสักที แน่นอน ค่าที่รู้ มันก็ต้องเจ็บปวดสักนิดหน่อย...

เห็นใครหลายๆคนบอกว่า ปีใหม่จะเริ่มทำอะไรใหม่ ตั้งแต่ จะเริ่ม ออกกำลังกาย เริ่มงานใหม่ เริ่มทำอะไรใหม่ๆ แต่ส่วนใหญ่มันก็ผ่านไปอีกปี เพราะติดโน่นนี่ แรงบันดาลใจไม่มากพอ เรื่องราวร้อยแปดข้ออ้าง ที่จะยกมาพูดทั้งวันก็ยังไม่หมด นี่แหละความยาก บางทีเพราะเราคิดไปไกลแล้ว ว่าต้องพบเจออะไรบ้าง ไม่เชิงถอดใจนะ แต่เอาไว้ก่อน และก็เอาไว้ก่อนไปเรื่อยๆ เรื่อยไปอีกปีต่อปีชนไปอีกปี นี่แหละ ความยาก อยู่ที่จุดเริ่มต้น คนที่คิดมาก ก็ไม่ได้เริ่ม เพราะคิดไปไกลจนไม่มีอะไรดี...

คิดใหญ่ๆ และ อ่อนน้อมถ่อมตน มันเป็นองค์ประกอบที่ลงตัวมากครับ ในความคิดผม บางที ผมเห็นคนที่คิดการณ์ใหญ่ๆ ทำอะไรใหญ่ๆ เผาวอดวาย หรืออีโก้จัดมาก็มาก แต่โดยมากไม่ค่อยรอดนะครับ ยกเว้นพวกที่รอดอยู่แล้ว มันเลย ต่อยอดความอหังกาได้ ส่วนคนที่คิดเล็กๆ พวกนี้ไม่ค่อยเห็นมีตัวตน อาจจะเป็นคนดี ในเบื้องหลังที่โลกลืม บ้างก็อาจจะน้อยใจ แต่เพราะ คิดการเล็ก ทำอะไรเล็กๆ เลยไม่เป็นที่สนใจ เรียกว่ามักน้อย เพราะคิดว่าทำได้น้อย...

พอเรามีเวลาว่างวันหยุดยาว เราพยายามจัดสรรมัน เราเรียกมันว่า ไปเที่ยว เราอธิบายการไปเที่ยวคือการพักผ่อน ทั้งๆที่เราจัดกิจกรรมอัดแน่นอย่างเต็มที่ คงเป็นเพราะเราเหนื่อยหน่ายจากที่ทำงาน เลยอยากจะพัก แต่พักในความหมายของเขาคือ การที่ได้ทำอย่างอื่นที่ไม่ได้ทำงาน พักเรื่องงาน แต่ไปทำเรีื่องอื่น มันก็ดีที่เป็นการเปิดโลก รับสิ่งใหม่ๆ ค้นหาอะไรแปลกๆสำหรับเรา ถ้าเจอก็ดี ถ้าไม่เจอ หยุดงวดหน้าก็หาต่อ สำหรับผม ได้นั่งพักที่เก้าอี้สบายๆ อากาศดีๆ ฟังเพลงเพราะๆ แล้วได้กลิ่นหอมจางๆ ผ่อนคลาย ก็พอแล้ว...

ปีใหม่ เป็นจุดที่ทุกคนส่วนใหญ่คิดว่าเป็นจุดตัดของการเริ่มต้นของรอบปี จริงๆ มีจุดที่เป็นที่ยอมรับของคนส่วนใหญ่ก็ดี เพราะจะได้มีวัน ที่จะนัดแนะกันได้ หลายคน คงคิดเริ่มทำสิ่งใดใหม่ๆ หรือเริ่มต้นในสิ่งที่ตั้งใจไว้ ก็ดีครับ แต่สำหรับตัวเองแล้ว วันไหน ถ้าตั้งใจ รีบลองทำก่อน อะไรที่รอ ย่อมมีเหตุใน และเหตุนอกให้รอต่อ และรอไปก่อน จนไม่ได้ทำอะไร ถ้าอยากทำอะไร แหย่ๆลองไปหน่อย ลองทำเลยดูครับ เริ่มจากเล็กๆ ให้สำเร็จ ให้มีกำลังใจ...

อย่าไปเสียเวลา กับสิ่งที่ มีความเป็นไปได้ยาก หรือจริงๆแล้วมันเป็นไปไม่ได้ มันอาจเร้าใจ มันอาจท้าทาย แต่มันก็เหมือนซื้อหวย โอกาสถูก มันน้อย จนน้อยมาก เมื่อเราใช้เวลาไปกับ สิ่งที่เรารู้ และรู้เพิ่มขึ้นไปเรื่อยๆ มันน่าเบื่อแหละครับ แต่มันจะทำให้เราพัฒนาขึ้นไปอย่างโดดเด่น มุมมองคนไม่เหมือนกัน แต่ใจเราเป็นสำคัญที่ต้องมีเป้าหมายที่เป็นไปได้ อย่าไปเสียเวลากับการหาสมบัติล้ำค่าในตำนาน เพราะผมว่า การสร้างสมบัติเองมันจะง่ายกว่า ถึงจะทีละนิด แต่รวมๆเข้านานพอ มันก็เป็นกอบเป็นกำอย่างน่าตกใจ RIZknow

สมัยนี้ ใครๆก็ให้ความสนใจกับ การออม และ รวมไปถึงการลงทุน ตามหลักการแล้ว ยิ่งออม และลงทุน ตอนที่อายุยังน้อย ก็ยิ่งมีโอกาสงอกเงินได้มากกว่า ด้วยหลักการดอกเบี้ยทบต้น ช่วงแรกๆมันอาจจะมองไม่เห็นความแตกต่าง แต่พอผ่านไปเป็นสิบๆปี ผลตอบแทนมันยังสูงขึ้นอย่างน่าประหลาดใจ   แต่สำหรับคนรุ่นใหม่อาจจะมีความเข้าใจในการลงทุนที่ยังไม่ถูกต้องนัก เพราะ ที่มีของเงินออมคือ รายได้ – รายจ่าย = เงินคงเหลือ ซึ่งเราเรียกว่าเงินออม และ...

การทำอะไรสักอย่าง ยิ่งไม่มีความรู้ และประสพการณ์นะ ความผิดพลาดย่อมมีโอกาสเกิดมากเป็นธรรมดา แต่ การทำอะไร มันไม่เสียเปล่า เพราะถึงผิด มันก็ได้อะไร ไม่ใช่สักแต่ผิดอย่างเดียว การเรียนรู้ ถือว่าเป็นความจำเป็น เพื่อจะสั่งสมประสพการณ์ เพราะยิ่งเรียนรู้มากขึ้นเรื่อยๆ โอกาสที่จะผิดพลาดมันก็น้อยลง (แต่อย่างลืม มันแลกกับควาผิดพลาดมากๆเสียก่อน) พอเรียนรู้จุดนึง มันจะถูกของมันเองโดยอัตโนมัติ และเมื่อถูก คุณได้เริ่มความเป็นตำนานแล้ว หลังจากนั้นสิ่งที่่คุณไม่ได้ คุณจะได้ คนที่มองข้ามคุณในอดีต เค้าก็จะมองข้ามอดีตของคุณมาปัจุบันที่คุณประสพความสำเร็จ...

จริงๆ สูตรสำเร็จ นั้น สำหรับ บางคนเรียกมันว่า สูตรครอบจักรวาล หรือสูตรอมตะก็ตามที คนที่คิดสูตรนั้น ย่อมมาจากประสพการณ์ที่ผ่านมา ทั้งทำผิดแล้วผิดอีก และทำถูกจนตกผลึก ที่สะท้อนความคิดความอ่านของเขา ที่อยู่ในช่วงเวลาใดเวลาหนึ่ง จนสามารถมองสิ่งต่างๆได้ทะลุปรุโปร่ง ในมุมมองของเขา เห็นเป็นภาพตั้งแต่เริ่มจนจบ ทางเข้า ทางออก เห็นถึงปัญหาและทางแก้ไข ซึ่งพวกนี้ถ้านำมาเล่นสู่กันฟังก็คล้ายจะเป็นนิยายชีวิตเรื่องยาว   สูตรต่างๆที่เจ้าตัวยินดีเผยแผ่นั้น หากไม่ได้คิดปิดบัง บอกจนหมดเปลือกนั้น ก็ไม่ใช่จะเอามาใช้ได้เลย...