Category: daily note

บางที เราก็ไม่รู้ตัวเองว่าเป็นยังไง บางที ก็งงๆตัวเอง ไม่ถึงขนาดจิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว แต่ก็ยังไม่เข้าใจตัวเอง เวลาจะอธิบายอะไรมันจะมึนๆนิดนึง มีสาระและหลักการนะ แต่สื่อสารออกไปแล้วจะเบลอๆ ผมเรียกช่วงเวลาที่ผมเป็นแบบนี้ว่ามันเป็น abstract ความรู้สึกที่ very นามธรรม คือ พูดได้ไม่เข้าใจ อธิบายได้แต่ไม่รู้เรื่อง และยังทำออกมาไม่ได้ ชีวิตมีผ่อนสั้น ผ่อนยาว จะเป๊ะทุกวัน มันก็เหนื่อย แต่ทำได้มันก็ดี ถ้ามันจะแปลกไปบ้างสักวันสองวัน ก็ไม่เป็นไร...

เป็นเรื่องง่ายนะครับเวลาพูดถึง วินัย ในที่นี้ผมหมายถึงวินัยแก่ตนเอง แต่เวลาจะทำ มันรู้สึกไม่ตามแผนการวางไว้ การจะสร้างวินัย แต่พอเจอสิ่งเร้าภายนอกต่างๆ เช่นเพื่อนชวน งานเข้า และสิ่งเร้าภายในจิตใจ เล่น ขี้เกียจ ขอต่อเวลา ผลัดวันประกันพรุ่งอีกสักหน่อย สักนิด มันทำให้วินัยที่เราตั้งใจนั้น มันล้มไป การที่คิดแล้วทำ มันบางที มันเป็นนามธรรมเสียเหลือเกิน คิดง่าย แต่ตอนทำมันก็ไม่ง่าย เพราะเราจินตนาการ ตอนที่จิตใจเราเบี่ยงเบนหรือรุมเร้าไม่ออก ผมขอแนะนำการฝึกวินัย...

มีคนพูดถึงเทคโนโลยีใหม่ๆ มีคนพูดถึงสิ่งประดิษฐ์ใหม่ๆ คุยกันเป็นเรื่องเป็นราว แต่ยังไม่มีใครคิดเอามาปรับใช้ในชีวิต ที่ทำให้มันงอกเงยขึ้น พอมีสินค้าใหม่ๆทันสมัยออกมา ก็มีกลุ่มคนที่รีบซื้อหามา… มาเพื่ออวด ไม่ได้มาเพื่อใช้ แล้วมันจะได้การยอมรับว่าเป็นคนล้ำนำเทรน ผมว่า เทรนเสียตังก่อนมากกว่า ของบางอย่างเร็วเกินไป มันเสียตังซื้องานทดลอง ของมันยังไม่นิ่ง ไลน์การผลิตยังไม่ลงตัว การรู้ก่อนเป็นสิ่งดี แต่การพูดถึงสิ่งล้ำทันสมัย แล้วไม่รู้ มันก็ไม่ก่อเกิดประโยชน์อะไร สำหรับการตลาดนั้น มันจะสร้างภาพให้คุณเป็นคนดูล้ำสมัย แต่สำหรับการจัดการนั้น มันยังไม่ได้พิสูจน์ว่ามัน ใช้ได้...

อยากสำเร็จต้องเรียนรู้จากคนที่สำเร็จนั้น แต่เราไม่จำเป็นต้องฟังความสำเร็จของเขาว่าเขาทำได้อย่างไร เพราะเราทำเหมือนเขา เราก็ก้าวข้ามเขาไปไม่ได้ แต่จงฟังเรื่องที่เขาผิดพลาด เพื่อจะได้ระวัง ไม่ก้าวผิดตาม นำความผิดพลาดของคนอื่นมาพัฒนาตัวเอง เพื่อประหยัดเวลาความผิดพลาดที่เรากำลังจะเดินไปเจอ การเริ่มโดยไม่รู้อะไรเลยนั้น มันอาจจะสนุก แต่ก็ทำให้เสียเวลาน่าดู การรู้อะไรก่อน ย่อมได้เปรียบ แต่การรู้อะไรแล้วไม่ได้ประโยชน์อะไร มันก็เสียเวลา อาจจะทำให้เสียเปรียบ ทัศนคติการมอง การเลือก ความละเอียด จำเป็นเสมอ เพราะโชคไม่ได้มาบ่อยๆ และมันมีที่มาที่ไปที่อธิบายได้ จงอธิบายให้ได้ แล้วเราจะรู้...

ของทุกอย่างย่อมมีประโยชน์ในตัวเองไม่ว่าทางใดก็ทางหนึ่ง สิ่งของทุกอย่างย่อมมีเหตุและปัจจัยในตัวของมันเอง เพียงแต่เรารู้หรือเปล่า เพราะความไม่รู้ มันก็ไม่ได้แปลว่าสิ่งนั้นมันไม่ดี เพียงแต่เรายังไม่แหลมคมพอที่จะใช้ประโยชน์มันได้ สิ่งรอบๆตัวเรา อยู่ที่เราเลือกหยิบจับมาใช้ หน้าที่ของสิ่งหนึ่งอาจจะมีหน้าที่อย่างหนึ่ง แต่จริงๆแล้วอยู่ที่เราพลิกแพลงทำได้หลายอย่าง แม้หินบนพื้นก้อนเดียว อาจจะเป็นอาวุธได้ เป็นที่ถ่วงน้ำหนักได้ เป็นศิลปะก็ได้ จริงๆแล้วเป็นอะไรก็ได้ เพียงแต่เราสุดที่จะมอง หากเราเก่งพอ ก็ใช้ทุกอย่างรอบๆตัวได้ หากเรายังไม่เก่ง แต่ก็เก็บไว้เผื่อว่าวันหนึ่งจะได้ใช้ แต่หากเราไม่สนใจ ถึงมันมีดีซ่อนไว้ เราก็มองข้ามอย่างน่าเสียดาย เพราะเราไม่รุ้หรอก แต่อย่าปล่อยให้มันผ่านไปจะดีกว่า...

ตอนอ่านหนังสือที่บอกว่าความอิจฉานั้น มันเป็นแรงผลักดัน ทำให้เรามุ่งมั่นและพยายาม มันก็คงจริง แต่มีกี่คนที่เอาสิ่งอันตรายนี้มาเป็นแรงผลักดัน เพราะความอิจฉาอาจจะทำให้คนเราคิดอะไรตื้นๆ ทำอะไรโง่ๆ แล้วกลายเป็นเรื่องไม่ดีขึ้นมาได้ การเห็นคนอื่นดีกว่านั้น เราก็ควรจะเอามาเป็นตัวอย่าง แบบอย่างที่จะทำให้เรามุ่งมั่นให้ได้เหมือนเขา แต่อย่าไปรังเกียจหรือ ริสยาเขา ถึงแม้เขาไม่สมควรที่ได้รับหรือมี แต่มันก็ขึ้นอยู่บุญบารมีที่เคยมีมาสั่งสมแตกต่างกัน ไม่มีอะไรที่แย่ไปหมด ไม่มีอะไรที่ดีไปตลอด มันก็วนๆกันไป จงระวังจิตใจตัวเอง พึงมีสติอยู่เสมอ ถึงเราไม่ได้ทำดี แต่การละเว้นสิ่งที่ไม่ดี ทั้งทางกาย และจิตใจมันก็ช่วยให้ดีได้แล้ว RIZbeware

แม้จะมีสิ่งน่าสนใจเต็มไปหมดก็ตาม แม้ว่ามีคนแนะนำคุณยังไงก็ตาม แม้ว่าจะมีความจะช่วยคุณก็ตาม ุถ้าคุณไม่รุ้ไม่เข้าใจ แม้พยายามแล้วก็ไม่ใช่ความผิดหรอก เพราะ มันไม่ใช่ของคุณ หาในสิ่งที่เป็นของคุณ ที่ใจมันเรียกร้อง ถึงแม้เคยผิดหวังอกหัก แต่เรื่องของใจ ถ้าห้ามมันแล้วนั้น ไม่มีความสุขหรอก เพราะคุณจะรู้สิ่งที่คุณเชื่อ ถึงจะเป็นความเชื่อที่อาจจะผิด แต่ผมว่าคุณก็อยากพิสูจน์มัน เพราะถ้ามันเป็นของคุณ มันก็จะเป็นของคุณ แต่คุณก็ต้องทำมันนะ ไม่งั้นมันก็ยังเป็นของคุณที่รอคุณ แม้บางทีเร็วไปบ้าง หรือตกรถบ้าง ไม่เป็นไร ทำต่อไป ทุกครั้งที่ทำคุณจะรู้...

จริงๆแล้วลูกค้าจะซื้อสินค้าโดยคำนึง 1 value for money หรือความคุ้มค่า 2 price concern สนใจเรื่องราคาเป็นหลัก มันก็มองง่ายๆ เวลาจะขายของ มันก็ต้องเข้าใจลูกค้าว่าเค้าอยากได้แบบไหน เพราะ คนมีคิดถึงเรื่องเงินก่อน ก็ไม่ต้องคุยเรื่องคุณภาพว่ามันดีแค่ไหน คุยแค่มันใช้ได้และตอบโจทย์ราคาก็พอ เพราะต่อให้คุณบอกว่าของคุณดีแค่ไหน เค้าก็ไม่สนใจหรอก มุมมองการใช้เงินของแต่ละคนมันไม่เท่ากันหรอก เพราะคนที่คิดเรื่องคุณค่า เค้ายอมจ่ายราคาสูงกว่า ที่ถูกที่สุด แต่ก็ต้องขอให้สมเหตุสมผลหรือเปล่า ถ้ามันดีพอ...

จะมีคนบอกให้คุณทำโน่นนี่ เพราะเป็นสิ่งที่ดี ที่เค้ารู้มา ก็รับฟัง จะมีคนเตือนตอนที่เขาคิดว่าคุณไปผิดทาง เพราะเขาคิดว่า มันต้องเป็นอย่างนั้น ก็รับฟัง แต่มีกี่คนที่เขาเคยทำ แต่มันจะมีเยอะคนที่เค้า”คิดว่า” แค่คิดว่า กับทำจริงๆมันไม่เหมือนกันนะครับ เพราะถ้าทำจริงๆ มันไม่ง่ายเลย มันมีต้องมีรายละเอียดอีกเยอะ มันไม่ใช่ทางเดินด้วยกลีบกุหลาบ วิ่งเล่นในทุ่งลาเวนเดอร์ ไม่ใช่ไม่ฟัง แต่ทุกครั้งที่ใครพูดก็เอากลับมาคิด อย่าให้ใจเบี่ยงเบนจากเป้าหมาย อย่าไม่ฟังเพราะคิดว่าเขาไม่เข้าใจหรือเป็นเสียงนกเสียงกา ทุกอย่างมีค่า แต่ต้องหัดแยกแยะ ปล่อยพวกที่คิดว่าตัวเองคิดเป็นไปดีกว่า เพราะบางที...

ดวงคนเรามันร้อยพ่อพันแม่ ไม่มีเหมือนกัน แม้ทุกคนอยากได้ดีทุกคน รวยทุกคน สบายทุกคน แต่มีกี่คนที่ทำได้ เรียนเก่งแค่ขยัน ส่วนดวงเฮงนี่ต้องบุญวาสนา ก็เห็นเยอะที่จากเด็กเก็บขยะมาเป็นเศรษฐี จริงที่อยู่มันไม่ได้มาด้วยดวงอย่างเดียว ความเก่งก็มีเยอะอยู่ แต่คนเก่งก็มีเยอะ ฉนั้นมีไม่กี่คนหรอกที่มันจะเหนือเก่งคือมีเฮง การจะมีเฮงก็ย่อมมีที่มาที่ไป คือมีบุญวาสนา อยากได้ย่อมต้องทำดี ช่วยเหลือคน หนักเบาเอาสู้ ประกอบด้วยเจตนาอันเป็นกุศล บำเพ็ญจนได้ คุณสมบัติที่ยิ่งใหญ่ จะเป็นบารมี10 หรือบารมี30ทัศก็ตาม ค่อยๆ ฝึกปฎิบัติไป...