Category: daily note

ในสังคมเรา เราก็เห็นคนหลายๆคนทำตัวดีบ้าง แย่บ้างแตกต่างกันไป เราควบคุมไม่ได้หรอก ในสังคมการทำงาน เราอาจจะมีทีมงาน ที่มีบางคนทำตัวไม่ได้เรื่อง แม้ว่าอายุเขาจะมากแล้วก็ตาม เราหวังว่า ผู้ใหญ่ต้องเป็นผู้ใหญ่ แต่ในความจริงๆ บางคนแค่อายุมากกว่า แต่วุฒิภาวะเขาไม่ได้เพิ่มพูนตามอายุ หากเราเป็นลูกน้อง เราก็คงจะไม่มีความมั่นใจในความเป็นผู้นำของเขา แต่เราก็ช่วยเขาได้บ้างตามหน้าที่ของเรา หากเราเป็นลูกพี่ เราก็หวังว่าลูกน้องหรือลูกทีมของเรา มีวุฒิภาวะเพียงพอ ที่จะเข้าใจในสิ่งที่เราสั่ง แต่ความเป็นจริง เราก็ต้องดูแลเขาเพราะเขาเป็นลูกน้องเรา เราหวังให้เขาเป็นต่างๆนานา แต่จริงแล้วจะเป็นได้หรือเป็นไม่ได้ ไม่ได้อยู่ที่เราสั่งให้เขาเป็น...

ในสมัยก่อน การค้าขายกับต่างประเทศมันเป็นเรื่องที่ยุ่งยาก แต่จริงๆแล้ว ตั้งแต่โบราณกาลหลายร้อยปีที่ผ่านมา พ่อค้าที่ลงทุนทำการค้าขนาดใหญ่ ก็เป็นการที่เอาสินค้าเมืองหนึ่ง และขนไปขายอีกเมืองหนึ่ง โดยทั้งทางบก เดินกันเป็นคาราวาน เส้นทางหนึ่งที่เป็นที่รู้จักคือ เส้นทางสายไหม ที่พ่อค้าอาหรับนำสินค้ามาผ่านเส้นทางนี้ไปยังประเทศจีน และนำสินค้าจากประเทศจีนกลับไปขายที่ประเทศของตน หรือพ่อค้าที่มีกองเรือ ที่นำสินค้าจากจีนมาขายไทย และนำสินค้าจากไทยกลับไปขายจีนเป็นต้น ซึ่งสมัยก่อนนั้นกว่าจะได้สินค้าจากประเทศนึง ไปอีกประเทศนึงเป็นสิ่งที่ทำได้ยากและได้กำไรดี คุ้มค่ากับการเสี่ยง แต่สมัยนี้การสื่อสาร การติดต่อ และเครื่องมือต่างๆ สามารถทำให้เราซื้อสินค้าจากที่หนึ่งของโลกและอ้อมไปขายได้ แม้จะซื้อแค่ชิ้นเดียวก็ตาม ตลาดไม่ได้โดนผูกขาดอย่างสิ้นเชิงเหมือนกับสมัยก่อน...

อะไรที่ได้มาง่ายๆจะไม่มีค่า อะไรที่ได้มายากๆจะมีค่า ทำให้หลายๆคนแปลความหมายถูกบ้างผิดบ้าง ว่าต้อง ทำเรื่องให้ยากถึงจะมีค่า แต่จริงๆ อะไรแต่ง่ายๆ สมองเราจะไม่จดจำ เพราะมันก็จะเป็นเหมือนเรื่องทั่วๆไปที่เราเจอมันทุกๆวัน ไม่ได้มีความพิเศษหรือแตกต่างอะไร ซึ่งคนก็ทึกทักไปเองว่าสิ่งที่ไม่จำนั้นมันไม่มีค่า ซึ่งผมว่าก็ไม่เกี่ยวกัน และ อะไรที่ได้มากยากๆ เพราะ เราต้องใช้เวลามากกว่าปกติ ต้องพยายาม ต้องมีมานะ มากกว่า ทั่วๆไป มันจึงเป็นพิเศษ เหนือกว่าเรื่องธรรมดาในชีวิตประจำวัน เราจึงจำมันได้ ไม่ใช่เพราะ มันมีค่าหรอก...

คุณเคยคิดว่าคุณทำไม่ได้ เพราะมันยาก … แล้วทำหรือยัง เพราะมันเกินความสามารถ … แล้วทำหรือยัง เพราะเราไม่ได้เรียนมา … แล้วเราทำหรือยัง จะอีกกี่ร้อยพันอ้าง มันอยู่ที่ แล้วทำหรือยัง ถ้าคนอื่นทำได้ แปลว่ามีคนทำได้ เราก็คนเหมือนกัน เราก็ต้องทำได้ เค้าทำได้แล้ว เราก็ย่อมสามารถทำได้ดีกว่า เพราะคนเราทำต่อจากเขา คนที่ทำไม่ได้ เพราะเค้าไม่ได้ทำ คนที่ทำแล้วทำไม่ได้ เพราะเค้าพยายามไม่มากพอ คนที่พยายามแล้วทำไม่ได้...

แน่นอน เมื่ออยากจะจิบชาจีน เราก็ต้องคิดถึงแหล่งคนจีนที่ใหญ่ที่สุดในเมืองไทย ก็ย่อมไม่พ้นเยาวราชนั่นเอง ซึ่งก็เป็น china town ของเมืองไทย มีสินค้า และอาหารจีนขายมากมาย และขายชา ที่นี่ก็เป็นแหล่งใหญ่ ชาจีนแล้วในสมัยก่อนหน้านี้ คนจีนที่เข้ามาในเมืองไทย ดื่มกันทุกคน ดื่มเสมือนแทนน้ำเปล่า ดื่มเมื่อยามกระหาย ดื่มหลังทานอาหาร ดื่มเพื่อการพูดคุยและเปลี่ยนความรู้ หรือดื่มตอนพูดคุยการค้าปรึกษาหารือ ตลาดชาในเมืองไทยสมัยก่อนใหญ่กว่าปัจุบันนี้มาก มีเป็นสมาคนชา ที่คนขายชามาร่วมกันสร้าง และมีกฎอยู่ว่า หากร้านไหนหรือสมาชิกคนไหนนำชาเข้ามา...

คนเรามีความเชื่อคิดอ่านไม่เหมือนกันทีไร ทะเลาะกันทุกที ทุกที่ทุกวงการ ทะเลาะกันไปทะเลาะกันมาจนเกินปัญหาที่เชื่อกัน ลุกลามจนกลายเป็นสงครามศักดิ์ศรี ตุ๊บตั๊บกันไปมา สุดท้ายเจ็บกันทั้งสองฝ่าย หรือยิ่งแต่ละฝ่ายมีแรงสนับสนุนเมื่อไร มันก็เหมือนยิ่งถอยกันไม่ได้ มันต้อง ตายเอาดาบหน้า ข้าอยู่เอ็งต้องไป ยืนกระต่ายขาเดียว ถึงแม้เรื่องถูก ต่อให้ทำอย่างไร มันก็ถูกมันยันค่ำ ไม่ว่าคนจะเชื่อหรือไม่ก็ตาม และเรื่องผิด ต่อให้ทำอย่างไรมันก็ผิดวันยันค่ำไม่ว่าคนจะทำตามกันทั้งสังคมก็ตาม ทุกอย่างมีมาตราฐานของมันในตัวมันเอง อยู่ที่เราจะเอ่ยแจ้งมันออกมาหรือเปล่า หรือปล่อยๆมันไปเหมือนกับทุกหลายๆคนปล่อยมันไป และมันก็ไม่ใช่เรื่องที่เราจะผดุงความยุติธรรม เดี๋ยวเจอสหบาทาคนเดียว ทุกอย่างมีศาสตร์และศิลป์ของมัน...

คนเราจะรู้มาก มันก็ต้องหัดเรียนรู้ หัดขวนขวาย มีแต่คนถามว่า เรารู้ได้อย่างไร มันก็ย่อมมาเกิดจากกระบวนการค้นหา ศึกษา เรียนรู้ ทดลอง ปฎิบัติ ถ้าจะไม่ทำอะไรสักอย่าง งอมือ งอตีน คิดไปเอง ว่ามันมีสูตรสำเร็จ เป็นยาเม็ดฉลาด ก็คงได้รอต่อไป อาจจะมีแต่ไม่ใช่วันนี้ ทุกวันนี้คนเราต้องพยายามพัฒนาตัวเองให้ทันโลกทันยุคสมัยที่เปลี่ยนแปลงไปอย่างรวดเร็ว ข่าวสารที่โหมเข้ามาผ่านตัวเราแบบไม่ได้คัดกรองที่ชอบระบุว่ากรองมาแล้วหรือวงใน เราก็ต้องคัดกรองเอา หรือไม่ก็ยอมปล่อยให้สิ่งนั้นพัดพาเราไปด้วย แต่การอ่านหนังสือ ทำให้เราคิดและมีจินตาการได้ง่ายที่สุด มากกว่าสื่อทีวี...

ปกติแล้วพอคิดถึงการลงทุน อันดับต้นๆก็คงมี ลงทุนในหุ้น กองทุนรวม ลงทุนในทอง ลงทุนในประกันชีวิต ลงทุนในคอนโดมาให้เช่า แต่การลงทุนจำพวกนี้ก็มีข้อดีข้อด้อยแตกต่างกันไป และแต่ละสินทรัพย์ก็มีแตกแขนงแยกย่อยลงไปอีก เช่น หุ้นบลูชิบ หุ้นผลตอบแทน หุ้นปั่น แต่สำหรับผมคือการลงเงินหรือแรงไปแล้วได้ผลลัพธ์ตอบแทนกลับมา ซึ่งไม่ว่าลงทุนอะไรก็ได้ ไม่จำกัดอยู่แค่ในตลาดหลักทรัพย์ตามที่สื่อต่างๆโฆษณาให้ฟังอยู่ทุกวัน การลงทุนทางเลือกหรือ Alternative Investments หมายถึงการลงทุนในสินทรัพย์ประเภทอื่น ที่นอกเหนือไปจากสินทรัพย์พื้นฐานหรือที่เป็นประเพณีนิยมของการลงทุน (Traditional Assets) ไม่ว่าจะเป็นหุ้นสามัญที่จดทะเบียนในตลาดหลักทรัพย์แห่งประเทศไทย พันธบัตรรัฐบาลและหุ้นกู้เอกชนที่ผู้ออกมีถิ่นฐานในประเทศไทย...

เราปฎิเสธไม่ได้ว่าเราเป็นสัตว์สังคมที่อยู่ในสังคม ไม่ว่าเล็กหรือใหญ่แค่ไหน เราก็หลีกหนีเรื่องการเปรียบเทียบไม่ได้ คนนั้นสวยกว่าคนนี้ คนนี้รวยกว่าคนนั้น คนนั้นฉลาดกว่าคนนี้ คนนี้เก่งกว่าคนนั้น มันเปรียบเทียบกันไปเสียหมดไม่ว่าจะเรื่องอะไร ก็ใช่มันทำให้เกิดการแข่งขันในรูปธรรม เมื่อมีคนสองคนแข่งอะไรกันในเรื่องหนึ่งย่อมมีใครเก่งกว่าและด้อยกว่า สำหรับคนที่เก่งกว่าก็ต้องพยายามรักษาความเก่งต่อไป แต่สำหรับคนที่ด้อยกว่าถ้าเขาพยายามพัฒนาตัวเองให้ดีขึ้น ย่อมเป็นสิ่งที่ดี แต่บางที เจอคนวิจารณ์จนท้อ จากความพยายามจนกลับกลายเป็นการหันหนีจากเรื่องนั้นไป เราหลีกหนีการเปรียบเทียบจากคนอื่นย่อมไม่ได้ แต่การที่เราเอามันมาใส่ใจ แล้วคิดตามชาวบ้าน มันก็ย่อมบั่นทอนจิตและกำลังใจของเรา ความรู้สึกไม่ดีนั้นมันจะมากกว่าความเป็นจริงที่เกิดขึ้น หากเราละวางหรือ เข้าใจเท่าที่มันเป็นไม่ได้ ความรู้สึกของเราย่อมเตลิดไปไกล เจ็บกว่าที่ควรเจ็บ...

เวลาไปกินข้าวกับเพื่อนฝูงทีไร ด้วยความที่ไม่ค่อยได้เจอกัน ก็ทำให้เราได้พูดคุยแลกเปลี่ยนกัน เหมือนทุกคนอัดอั้นอยากระบาย อยากปล่อยของก็เลย พยายามพูดใส่กัน พอพูดใส่กันเรื่อยๆ เริ่มเสียงดังขึ้นจนจะกลายเป็นอีโก้ ข้ารู้มากกว่า ข้าเก่งมากกว่า มึงฟังกูก่อนสิ จนทะเลาะกัน เวลาเป็นหัวหน้าคนนายคน พอถึงเวลาประชุมทีไร หัวหน้าก็พูดจนเหมือนพูดอยู่คนเดียว แม้บางทีจะให้โอกาสลูกน้องแสดงความคิดเห็น แต่พอลูกน้องพูดมาคำนึง หัวหน้าก็พูดต่อแสดงเก่งกว่า เข้าใจมากกว่า ชี้แนวได้มากกว่า จนลูกน้องระอาไม่อยากแสดงความคิดเห็น มีอะไรก็เออออไปจะได้จบๆแล้วกลับไปทำงานต่อ ส่วนหัวหน้าก็อาจจะดีใจว่าลูกน้องเข้าใจ หรือบ่นในใจว่าลูกน้องนี้โง่ ไม่แสดงความคิดเห็นอะไร...