วันที่เลวร้าย เราจะเห็นถึงน้ำใจคน
เป็นเรื่องธรรมดาที่วันดีๆ อะไรมันก็ดีไปหมด แม้แต่เรื่องไม่ดี เรายังมองข้ามมันเลย แต่สถานการณ์ที่กลับกัน พอมีเรื่องไม่ดีเกิดขึ้น คนที่อยู่รอบข้าง ก็จะเริ่มห่างหาย มันไม่ใช่คนดีหรือเพื่อนแท้ ทุกคนย่อมมีเงื่อนไขของตัวเองทั้งสิ้น ไม่มีใครอยากมีปัญหา และไม่มีใครอยากหาปัญหามาใส่ตัว แต่ทุกครั้งที่แย่ เราจะเห็นเรื่องที่มองข้ามไปทั้งหมด เราจะเห็นความผิดพลาดของตัวเอง เพราะเรามีเวลามากพอที่จะคิดถึงแล้ว ไม่มีคำว่าไม่มีเวลาแล้ว เพราะเรามีเวลาเหลือเฟือ แต่สุดท้าย ใครจะไปต่อกับเรา ใครจะเกื้อกูลเราโดยที่เราร้องขอ และไม่ได้ร้องขอ มันก็ต้องอยู่ที่ว่าเราทำดีมาก่อนหรือเปล่า ถ้าเราทำดีมากพอกับที่คนเขาพอจะช่วยเราได้ เขาจะมีใจ...