ดีที่สุดวันนี้ พรุ่งนี้ไม่ใช่ละ

คนเราชอบคิดผิดคิดไปเอง คิดว่าที่เราได้ทำได้นั้น ที่สุดแล้ว ใช่ครับดีที่สุดแล้ว สำหรับวันนี้ มันไม่ใช่ดีที่สุดสำหรับตลอดไป มันไม่มีอะไรที่ ครั้งเดียวดีจบสุด มันก็มีเรื่อยๆ ตราบใดที่โลกหมุนไป เวลาเดินต่อ เราเองก็ต้องพยายาม แน่นอน การมีวันมีคืน ทำให้เราทำเต็มที่แล้วได้พัก และพรุ่งนี้ก็ทำต่อ มันก็เป็นแบบนี้ไปเรื่อยๆ ถ้าเราไม่ทำต่อ มันก็ต้องมีคนอื่นอยู่ดี ที่ดีกว่าเรา RIZbestoftheday https://www.facebook.com/rizthink/

ถ้าทำเรื่องยากได้แล้ว ต้องหาทำที่ยากกว่าเดิม

หากเราประสบชัย จากการที่เรามุ่งมั่นทำอะไรที่ไม่เคยทำ และทำได้แล้ว หากเราทำมันต่อ มันก็จะเหมือนเดิม ไม่ได้มีอะไรขึ้นมา เราต้องหาความท้าทายใหม่ๆ ท้าทายตัวเอง จะเป้าหมายขยับทีละนิด หรือก้าวยาวๆยากๆไปต่อ มันก็ต้องทำ เพื่อความก้าวหน้า แน่นอนครับ มันต้องเจอความไม่รู้ มันต้องเห็นอุปสรรค ความยากลำบาก นี่แหละ คนเราถึงมีพัฒนาการต่อไปได้ RIZharder https://www.facebook.com/rizthink/

คบคนต้องมืออาชีพ คบสมัครเล่นไม่เก่งพอ

จะรู้จักใคร ถ้าเป็นไปได้ ต้องรู้จักระดับมืออาชีพ เอาแบบเขี้ยวตัน ลากดิน มันจะได้อะไร ถ้าคบแบบสบายๆ ความเจริญ ความก้าวหน้า มันได้ไม่เท่าไร มือสมัครเล่นมันไม่ได้จริงจัง มืออาชีพ ความพร้อม วินัย ความเข้มแข็ง มันต่างกันเยอะ ถ้าจะรู้จัก ขอคำแนะนำ หรือให้ใครช่วย ต้องเป็นตัวจริง ตัวเล่นๆ ประดับฉาก ของโม้ ก๊อปเก๊ ไม่ได้ประโยชน์...

จะแข่งต้องแข่งสนามใหญ่

ถ้าเราตั้งเป้าหมาย เราต้องตั้งใหญ่ไว้ เพราะโอกาสมันเยอะกว่า แม้ว่าจะยาก แต่มันก็เป็นแรงผลักดันได้ดีกว่า จะแข่งกับเด็ก มันไม่ยาก ชนะง่าย แต่ไม่โต ไม่ใหญ่ ไม่ภูมิใจ ถ้าจะแข่งมันต้องระดับประเทศ ระดับภูมิภาค หรือระดับโลกไปเลย เป้าหมายที่ยิ่งใหญ่มันจะได้ตีแผนการแข่งขันได้เข้มข้น อะไรที่หมูๆสบายๆ มันก็ได้ไม่เท่าไร พอใหญ่ๆ มันต้องเขี้ยวๆแข็งๆ ถึงเราจะได้เป็นตัวจริง ที่คนอื่นเขามอง ถ้าเป็นทีมฟุตบอล ต้องฝึกแบบทีมชาติ เป้าชนะโลก แล้วไปแข่งกับอบต...

คุยให้จบ ต้องคุยให้ชัด

เวลาที่คุยแล้วไม่จบ แบ่งไปทำงานกันต่อไม่ได้เพราะคุยกันไม่ชัด เริ่มแล้วจบไม่ได้ ความคลุมเครือมีอยู่ ความเกรงใจก็โผล่มา ความเอาเปรียบก็ด้วย แต่ถ้าเราเริ่มอะไรที่ชัดเจน การทำงานก็จะง่าย ความเกรงใจในหลักการก็ไม่มี เพราะมีเส้นแบ่ง เส้นขีดไว้แล้ว ว่าใครทำอะไร ไม่งั้นเจอพวกอยู่ไปไม่ทำอะไร หรีออาศัยตีเบลอตีมึน คนทำงานก็เหนื่อยใจ RIZmakeitdone https://www.facebook.com/rizthink/

ถ้าไม่โต ขายดีก็ไม่รอด

การทำธุรกิจ จะหวังขายดี แต่ไม่โต ก็ไม่ได้ เพราะ เราอยากขายดี เราก็ต้องมีคนเก่ง ต้องมีเครื่องทุ่นแรง ต้องมีค่าใช้จ่าย และค่าใช้จ่ายเพิ่มขึ้นตลอดเวลา ถ้าธุรกิจ ขายดีอย่างเดียวมันไม่พอมาสู้ค่าใช้จ่าย เราจึงต้องขยายธุรกิจ ให้มีช่องทางมากขึ้น ของขายเยอะขึ้น บริการที่หลากหลายมากขึ้น เพื่อเราจะได้มีโอกาสในการสร้างรายได้มาหักกับค่าใช้จ่ายที่เพิ่มขึ้นตลอดเวลา จะไม่โตไม่ได้ ร่างกายอ่อนแรง สู้ไม่ไหว เดี๋ยวเราจะตายไปเอง RIZgrowth https://www.facebook.com/rizthink/

่ทุกขนาดธุรกิจ มีขนาดที่เหมาะสม

ฟังคนเก่าคนแก่พูดเรื่องของการดำเนินธุรกิจ โดยที่ส่วนใหญ่ฟังมาคือ จะค่อยๆทำสร้างความมั่นคง จากเล็ก เก็บหอมรอมริบ ค่อยๆโต อย่าทำอะไรเกินตัว อย่างทำอะไรเสี่ยงๆ แต่เนื่องจากผมต้องเกี่ยวข้องกับธุรกิจทั้งขนาดเล็ก กลาง ใหญ่ ทำให้รู้ว่า ทุกธุรกิจ มีขนาดที่พอดีของมัน จะบอกว่าเล็กๆบางธุรกิจก็ทำไม่ได้ อย่างเช่น สัมปทาน เป็นต้น บางธุรกิจ ต้องพยายามขยาย เพื่อเป็นที่หนึ่งเป็นเจ้าครองตลาดทั้งหมด มันมีความจำเป็น ทุกอย่างจะไปอย่าง SME ไม่ได้...

ถ้าหนีไม่พ้น วิ่งชนเลยดีกว่า

ปัญหาเยอะแยะ มีให้แก้เต็มไปหมด มันขึ้นอยู่ว่า เจอปัญหาแล้วคุณเป็นคนแบบไหน วิ่งหนี นิ่งเฉย หรือวิ่งเข้าชน แต่ละอย่างมันก็มีข้อดีข้อเสียแตกต่างกันไป วิ่งหนี จริงๆ อาจจะแค่ไปตั้งหลักก็ไม่เป็นไร แต่ถ้าวิ่งสุดโลก อันนี้ไม่ได้ เพราะปัญหามันคล้ายกับเงา ถ้าไม่แก้ มันก็ยังจะตามเราไปเรื่อยๆ และยิ่งตาม ยิ่งพอก ยิ่งทับถม แก้ยาก ถ้าหนีไม่ได้ กลั้นใจ ตัดใจ ลุยดีกว่าครับ ให้รู้กันไปเลย...

อย่ารีบ อย่าโลภครับ

บางครั้งโอกาสที่เข้า มันเร็ว และมันดี แบบที่ไม่ทันให้เราต้องคิด หลายครั้งที่เราหลงไปตามมัน แล้วพึ่งมารู้ทีหลังว่าไม่ใช่ หรือไม่ดีจริง จริงๆ ถ้ามีเวลา ส่วนใหญ่ก็น่าจะมองออก แต่พอมีเงื่อนเวลา ทำให้เราไม่ทันคิด ถ้างั้น บางเรื่องไม่แน่ใจนั้น อย่ารีบ และอย่าโลภดีกว่าครับ เพราะ รีบ ก็ทำให้พัง และโลภนี่ก็ยิ่งทำให้พังใหญ่ ใจเย็นๆ กับบางเรื่องที่ไม่รู้จริง ให้รู้แน่ชัดก่อน ถ้าใช่ ชัด...

ควรหาที่พึ่งทางใจ จะได้ไม่หลงทาง

เวลาเรามุ่งมั่นอะไรไปสักอย่างแล้ว มีปัญหา ถึงแม้ว่าเรารู้ว่าเราจะแก้อย่างไร แต่มันก็ทำให้เรารวนเราเป๋ได้เหมือนกัน บางคนที่คิดว่า ทำแม่นๆแล้ว พลาดพลั้งไป แม้เพียงนิดหน่อย กลับมาสู่ทางเดินได้ช้า ก็เพราะว่า เขาหลุดแล้ว หาที่ยึดเหนี่ยวไม่ได้ อาจจะผิดนิดเดียวแต่เจอกระหน่ำใส่กันยกใหญ่ หรือยกเล็กก็ตาม ถ้าภูมิมีน้อย ประสพการณ์น้อย ก็หลุดรั่วกันตามสภาพ หากเราหลุดแล้ว เราก็ต้องมีที่พึ่งพักพิงทางใจ ไว้ยึดจับเกาะให้มั่น จากที่ล้มให้ลุกได้ จะเป็นพ่อแม่ครอบครัว แฟน หรือสิ่งศักดิ์สิทธิ์ที่นับถือ หรือจะต้นไม้ใบไม้อะไรก็ได้...