Just another my IDEA
จะบ้าหรือเปล่าครับ เมื่อโอกาสมา ยังอีดออด ยังไม่อยากจะทำ ถึงแม้โอกาสจะมาเรื่อยๆ แต่มันก็ต้องเอา ต้องหยิบ ต้องคว้าไว้อยู่แล้ว จะเอาแบบนอนแล้วตื่นมาทับมาชนโดยไม่ต้องทำอะไร มันน่าจะยาก ถ้าโอกาสบอกว่าคุณต้องทำอะไร ถ้าคุณจะเอา คุณต้องทำ จะต้องตื่นเช้า จะต้องเดินทาง จะต้องนอนดึก จะเอาหรือเปล่าละ แต่ถ้าจะต่อรองก็อดไป เราไม่ชอบ คนอื่นคนต่อไปเขาอาจจะรับได้ จะเอาก็อย่าบ่น บ่นแล้วอดไม่ต้องเอา RIZchancecomming
คนที่มีเวลาเท่ากัน ทำไมผลของการทำ ทำไมไม่เท่ากัน มันอยู่ที่มุมมองครับ บางคนเขาพอใจแค่นั้น แม้ว่าจะพูดว่าไม่พอ แต่ทำแค่นั้นมันก็ได้แค่นั้น แต่บางคนเขาพยายาม เขาไม่พอ เขาทดลอง เขาท้าทาย แน่นอนครับ เสียมากกว่าได้ แต่ถ้าได้เมื่อไร มันคุ้มค่าเสีย อย่าปล่อยให้ตัวเองแก่ไปเปล่าๆ เราต้องโตขึ้นเรื่อยๆ มันหยุดไม่ได้หรอก ถ้าหยุดเมื่อไร มันจบแล้ว RIZgrowningup
ถ้าเราใหญ่ไม่พอ เราต้องพึ่งคนอื่น ถ้าเราทำไม่ได้ เราต้องความช่วยเหลือ บางครั้ง มันไม่ใช่เรื่องที่ต้องหยิ่ง ว่าข้าเก่งแล้วทำคนเดียว หรือทำได้เท่าที่ทำได้ ต้นทุนของแต่ละคนมันไม่เท่ากัน เราอยากให้ใหญ่ แต่กว่าจะใหญ่มันก็ต้องพึ่งตัวคูณ ค่าของตัวคูณมันก็ต้องมีสิ่งที่ต้องจ่าย จะทำให้ได้ ก็ยอมๆหน่อยก็ได้ เอาตอนสุดท้ายว่าได้มากกว่าเดิมหรือเปล่า ลองดูนะครับ อย่าหยิ่งเลย เดี๋ยวไม่มีคนคบ แบ่งๆกันกินบ้าง ขอเขาบ้าง มันจะดีเอง RIZnotbigenough
ส่วนใหญ่คนจะชื่นชมคุณ ตอนที่คุณสำเร็จแล้ว ไม่ต้องแปลกใจ ตอนคุณยังไม่สำเร็จ อะไรก็ไม่ดีไปหมด คนไม่เข้าใจ คนถากถาง คนเป็นห่วง มากันครบ แต่จะมีกี่คนที่จะสนับสนุนคุณ ไม่ต้องเสียใจ อดทนไว้ เพราะเขาไม่รู้ว่าคุณคิดอย่างไร ถ้าคุณคิดว่าไม่ใช่ คุณก็ไม่ทำมันแต่แรก แต่ถ้าคุณเชื่อ ทำครับ ถ้าไม่สำเร็จ ก็ไม่ต้องเสียใจ ทำต่อ ทำใหม่ ทำไปเรื่อยๆ ระหว่างทางก็จะเจอวงจร คนไม่เข้าใจ ถากถาง...
ชีวิตคนเราก้าวเดินไปเรื่อยๆ มันก็มีสิ่งเรียนรู้ และรบเร้าตลอดทาง คือมันก็เห็นโอกาส บางทางที่เห็นก็เป็นทางง่าย บางทางก็ยาก เราก็เดินคดเคี้ยววนไปวนมา ด้วยใจที่คิดว่าหลบเลี่ยงอุปสรรค บางคนก็ไปข้างหน้าได้ บางคนก็วนอยู่ในอ่างไม่ได้ไปถึงไหน แต่บางที เราก็เจอทางตัน มันก็ต้องถอยกลับไป แต่ถ้าทำอะไรไม่ถูก ให้คิดย้อน ย้อนๆไป ว่าเด็กๆเราอยากทำอะไร จริงๆ ถ้าเรามุ่งมั่นแน่วแน่ นี่แหละครับทางเร็วสุด แต่พอเราเจออุปสรรคเราก็เลยหลบจนบางทีออกทางอื่นออกทะเล แต่ถ้าไปมาๆไม่ถึงไหนก็วนกลับทางเก่าดีกว่า แล้วมาเริ่มใหม่ เอาแม่นๆนะครับคราวนี้ RIZdirection
ใครๆก็ชอบบอกว่ามีโอกาส อยู่ทุกหนทุกแห่ง แต่ทำไมบางคนมองเห็น บางคนมองไม่เห็น ซึ่งโอกาสมันก็อยู่ตรงนั้นแหละ อาจจะไม่ได้ขยับไปไหนด้วยซ้ำไป ผมว่าค่อยๆมองดูคนมองดีกว่า ทำไมเขามองไม่เห็น ดูความสนใจ ความขยัน ความขี้เกียจ ความเอาใจใส่ ถ้าแค่มองผ่านๆไป จะไม่เจอก็ไม่แปลกใจ เพราะเขาปล่อยมันผ่านเอง แต่ถ้าตั้งใจแล้ว ยังมองไม่เห็น ก็ต้องมองให้กว้างขึ้นไปอีก หรือก็ต้องละเอียดให้มากขึ้นอีก มองให้จนกว่าจะเจอ เหนื่อยพักได้ แต่ตราบใดที่ยังไม่สำเร็จก็หยุดไม่ได้ อย่ายอม พยายามไปเรื่อยๆ งวดนี้ไม่ใช่...
เจอปัญหา ทุกคนก็รู้ใช่ไหมครับว่าต้องแก้ป้ญหา แต่ปัญหาแต่ละอย่างแก้ไม่เหมือนกัน และการให้ความสำคัญมันก็ไม่เหมือนกัน ปัญหาบางปัญหา รอได้ไม่ต้องรีบ บางปัญหาปล่อยไว้มันก็แก้ไขตัวมันเองได้ ไม่ใช่เจอปุ๊บแก้ปั๊บ เดี๋ยวสิ่งที่ไม่มีปัญหาเดี๋ยวได้มีปัญหา ทำให้เสียรูปขบวน หรือเสียลำดับ เราต้องมองให้ออก แยกให้ขาดว่าปัญหาต่างๆนั้น ที่มันเกิดขึ้น จะมีผลกระทบอย่างไร เล็กใหญ่ ไม่สำคัญ ให้มองถึงผลของมัน ถ้าโอเค มันก็โอเค แต่ถ้าไม่โอเค ค่อยไปแก้ ลำดับให้ดี ให้เข้าใจ อย่าตกใจ...
นอกจากเรื่องฝีมือก็จิตใจนี่แหละที่สำคัญ งานอะไร ต่อให้มีความสามารถ จะสามคนสิบคนบอกว่าทำได้ หรือจริงๆก็ทำได้แหละ แต่ใจมันไม่อยากทำ แล้วงานที่ทำจะออกมาได้อย่างไร ทำแบบสักว่าทำ ทำแบบซังกะตาย งานไม่ดี งานไม่ได้ งานไม่ออก อย่าทำดีกว่า ถ้าใจไม่ได้ ฝืมือไม่ถึง ถ้ามีใจยังฝึกได้ แต่ต่อให้เก่ง แล้วไม่อยากทำ อย่าทำเลยครับ ไม่ขัดใจกัน ไม่เจ็บปวด RIZifdontwant
การวางมาด การวางท่า มันก็เป็นสิ่งที่แสดงออกให้คนอื่นเห็นเรา แต่ก็ไม่รู้ว่าจริงๆเราเป็นอย่างไร มันมีข้อดีมากกว่าข้อเสีย ถ้าใช้เป็น หากเราไม่รู้ นิ่งไว้ ก็ไม่มีใครรู้ว่าเราไม่รู้ หากเราโลภ แต่ไม่แสดงออกบุ่มบ่ามมูมมาม คนเขาก็จะให้เกียรติเรา แต่สำหรับคนที่ด้อยประสพการณ์ ถึงมีความสามารถ แต่ไม่เข้าใจระบบสังคม คนอื่นเขาจะดูถูกเราได้ ไม่ต้องมาอ้างว่า ฉันเก่ง ฉันทำได้ แค่เขาบอกว่าคุณไม่ใช่พวกเดียวกับเขา เขาก็เหยียดคุณแน่ๆอยู่แล้ว เข้าใจสังคม แสดงออกให้เป็น เก็บอาการให้อยู่ บางที...
