Just another my IDEA
โลกนี้ไม่ใช่เป็นของเรากลุ่มเดียว แต่มันมีระยะเวลากาลของมัน มันเปลี่ยนถ่ายจากรุ่นสู่รุ่น เด็กในวันนี้คือผู้ใหญ่ในวันหน้า และผู้ใหญ่ในวันนี้ ก็จะเป็นผู้สูงอายุ ที่ต้องเกษียญในวันหน้า ใครคนกลุ่มหนึ่งจะถืออำนาจชี้นำไปตลอดไม่ได้ จะสืบทอดให้เหมือนก็ไม่ได้ ต่างกรรมกันไป ไม่แปลกครับที่เราก็คุยกับคนข้ามยุคไม่รู้เรื่อง แต่เรื่องมันเกิดที่ว่า เราไม่ยอมฟังเขา ไม่ยอมเข้าใจเขา ถ้าเราเปิดใจฟังเขา ยอมรับว่ามันยังไม่ถึงยุคเรา หรือว่าผ่านยุคเราไปแล้ว ก็จงอยู่ให้เป็น อยู่ให้รอด RIZaccept
ช่วงนี้ผมเกี่ยวข้องกับ startup เลยรู้สึกว่า มันมีนิสัยสนุก ที่คนต้องการจะทำ startup ต้องมีอย่างหนึ่งคือ “นั่งเทียน” หรือเรียกสวยๆให้มันดูดีๆคือ Untested hypotheses สมมุติฐานที่ยังไม่ได้ทดสอบ เพราะแน่นอนครับ สิ่งที่ส่วนใหญ่ startup คือ สิ่งที่ยังไม่น่าจะมีในตลาด ถ้าเราต้องทำการทดสอบอย่างจริงจัง เราจะเสียทั้งเงิน และเวลา และstrtup ต้องมีคือเรื่อง speed จำเป็นมากครับ แต่มันก็ต้องมาด้วยการเดาล้วนๆ...
คนที่อยากเป็นผู้นำ คนที่อยากใหญ่ มันมีหลักการของมันอยู่เหมือนกัน การเป็นหัวหน้า ก็จะเป็นเพราะฝีมือ ความสามารถ ถึงได้เลื่อนตำแหน่งมา แต่ก็ไม่ได้แปลว่า ได้สิทธินั้นแล้วจะทำได้ เพราะบางคน เก่งแต่ตัวเอง เก่งแต่ตาม นำไม่เป็น หรือบางคนคิดว่าฉันเก่ง นำไปแล้ว ก็ไม่มีคนตาม ก็ต้องมาดูว่า ที่ไม่มีคนตาม หรือไม่ทำตามสั่งเพราะอะไร ตำแหน่งมันแถมพระเดชมา อำนาจสิทธิขาดตามหน้าที่ แต่พระคุณ มันต้องค่อยๆสร้าง และควรสร้างตั้งแต่ยังไม่เป็นหัวหน้า พอไม่ได้อยู่คนเดียวหรือเป็นผู้ตามแล้ว...
การแก้ปัญหานั้น เราต้องเข้าใจปัญหาก่อน ว่าปัญหานั้นคืออะไร เราจะหาวิธีการมองออกว่าเราจะแก้อย่างไร แล้วจะใช้การแก้ปัญหาแบบไหน 1 เจอปัญหาแล้วแก้เลย 2 รอก่อนใช้เวลาในการแก้ไข ส่วนใหญ่เรามักรู้ว่าต้องใช้ ข้อที่1 คือ เจอปัญหาแล้วแก้ไขเลย ถือว่าเป็น action ที่โดนใจที่สุด แต่ก็สำหรับบางเรื่องเท่านั้น เพราะ บางเรื่องมันแก้ไม่ได้ เลยต้องใช้ ข้อ2 ในการแก้ ส่วนใหญ่จะเป็นเรื่องของความรู้สึกที่สูญเสีย ก็ต้องปล่อยให้เวลารักษาใจ พอเข้าใจอะไรก็ดีขึ้น...
คนที่เรียนในหลักสูตรเยอะๆ ก็ย่อมภูมิใจในวิชาความรู้ แต่เอาแต่ความรู้ แต่ทำไมเอาตัวไม่รอด เพราะจะอ้างถึงความรู้ที่เคยร่ำเรียนมา แต่ถ้าทำอะไรไม่ได้ มันก็ไม่มีประโยชน์ เพราะยิ่งเรียนแล้วยิ่งอีโก้ จองหอง ก็ถือว่าไม่ได้เรียนรู้ เอาไปใช้ก็ไม่ได้ หรือเอาไปใช้แล้วคนไม่ยอมให้ใช้ด้วย เรียนรู้ เพราะต่อให้เรียนในห้องเรียน เราก็ได้ประสพการณ์ นอกห้องเรียนถึงไม่ได้ใบก็ได้ประสพการณ์ RIZlearn
จงทำดี แต่อย่าเด่น จะเป็นภัย เป็นสิ่งที่ฝังหัวมาช้านาน มันก็เลยทำให้บ้านเมืองไม่ได้เจริญขึ้น เพราะทำดีก็ต้องระวังตลอด จะดี จะเด่น ก็ไม่กล้า กลัวไปหมด แล้วจะดีขึ้นได้อย่างไร ถ้าเราไม่เปลี่ยน มันก็ไม่มีอะไรดีขึ้น จงคิดว่า ทำดี ทำให้เด่น ให้คนเห็น ให้คนเขาทำตาม ให้แข่งกันดี แข่งกันทำเก่ง เดี๋ยวคนก็แข่งกันทำดีเอง RIZgoal
คนเราต้องแยกความเก่ง กับการเอาชนะ ถ้าเราแข่ง เราก็อยากชนะ แต่การจะเอาชนะง่ายๆ เราก็แข่งกับคนที่ด้อยกว่า เพราะชนะเห็นๆ แต่มันทำให้เราไม่ได้พัฒนาตัว พัฒนาความสามารถให้เก่งขึ้น แต่ถ้าเราอยากเก่งขึ้น เราก็ต้องแข่งกับคนที่เก่งกว่า แล้วมันจะเป็นเรื่องปกติเลย ถ้าเราจะแพ้ แต่แพ้เพราะเรายังเก่งไม่เท่า มันยังมีเรื่องปรับปรุงตัว พยายามเข้า พยายามเข้า พยายามเข้า เราจะเก่งขึ้นเอง RIZwannagood
คนไทยมีน้ำใจนะครับ แต่ก็มีความคิดที่ผ่านความรู้สึกมากกว่าตรรกะ มันก็เลยช่วยออกมาแล้วก็มักมีปัญหา จริงๆ คงเพราะคนไทยอยากช่วย แล้วใช้ความรู้สึกอยากช่วยนี้ช่วย โดยไม่ได้คิดว่าช่วยได้ หรือมีประโยชน์อันใด คนที่ต้องการรับความช่วยเหลือ เขาก็ต้องการในสิ่งที่เขาอยากได้ เพราะมันช่วยได้ แต่พอเจอคนอยากช่วย เอาอะไรไม่รู้ไปช่วย หรือคิดพยายามช่วยในรูปแบบที่คิดไปเองนั้น นั่นและความวินาศเริ่มต้น เพราะคนที่อยากรับความช่วยเหลือก็ไม่ได้ต้องการ แต่โดนยัดเยียดน้ำใจ มาพร้อมสิ่งที่ไม่ใช่ แล้วมันจะช่วยได้อย่างไร ถ้าปล่อยไป คนที่อยากช่วยก็สมใจได้ช่วย แต่คนที่ได้รับดีไม่ดีแย่กว่าเดิมเป็นภาระเพิ่ม ทางที่ดี คิดก่อนช่วยดีกว่าครับ ว่าช่วยได้ค่อยช่วย...
คนเราทำผิดแล้วนั้น ก็ควรแก้ไขใช่ไหมครับ แต่ความจริงคือ มีคนที่ทำผิดแต่ไม่รู้ตัวว่าทำผิด อันนี้มีคนเตือน คนบอก แล้วถ้าเขาตรองสักนิด คิดสักหน่อย ก็รู้ตัวก็จักแก้ไข แต่บางคนทำผิด รู้ตัวแล้วก็ ยังไม่ยอมรับ แถไป ทำให้มันแย่ไปกว่าเดิม มันไม่ใช่วิธีแก้ปัญหาที่ดีขึ้นนะครับ เพราะเหมือนหลอกตัวเองว่ามันไม่ผิด หรือแก้โดยทางผิดๆ มันก็จะแย่กว่าเดิม จากแย่คนเดียว จนกลายเป็นรอบๆข้างแย่ไปด้วย มันไม่มีหรอกครับ จะแก้แล้วทุกอย่างจะดีเหมือนเดิม เหมือนไม่เกิดอะไรขึ้น ย่อมมีร่องรอยของบาดแผลเสมอ จะมากน้อย...
การที่เราจะห้ามความคิด การกระทำของตัวเองนั้น เอาจริงๆ มันก็ไม่ได้ยาก แต่การที่จะไปห้ามคนอื่น มันยากเสมอ มันก็ไม่เกี่ยวหรอกว่า จะใครมองเราถูกหรือเปล่า รู้จริงหรือเปล่า เวลาคนอื่นคิดถึงเรา มันคนละเรื่องเลยกับ เราคิดถึงคนอื่น เราจะเป็นห่วง หวังดียังไง ก็เรื่องของเรานะครับ เขาไม่รู้หรอก ผมก็เลยเป็นผู้ร้าย เป็นคนไม่ดีในสายตาคนอื่นเสมอ แต่ผมก็ไม่ได้สนมากหรอก เพราะผมคิดว่าดี ผมก็ทำไป ใครจะว่าอะไรก็ว่าไป เดี๋ยวก็รู้เองว่าดีไม่ดี แล้วค่อยว่ากันอีกที RIZbadguy
