อยากฉลาดขึ้นต้องแกล้งโง่

ความรู้สึกที่ฉลาดแล้วทำมีความเย่อหยิ่งอยู่ในใจ เป็นความรู้สึกภูมิใจ แต่สิ่งที่คนอื่นเห็นคืออัตตา การมีอัตตา ทำให้เราไม่รับสิ่งใหม่ๆ ที่จะเผื่อมีประโยชน์เพิ่มพูน แน่นอน มันก็ต้องมีสิ่งดีไม่ดี ใช้ได้ไม่ได้ แต่ถ้าเราคิดว่า เราดีที่สุดเก่งที่สุดแบบไม่สนโลกแล้วนั้น โลกมันหมุนไปข้างหน้าทุกวัน มันย่อมมีอะไรใหม่ๆเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ วันที่มั่นใจว่าเราเก่ง มันเหมือนกับเราหยุดโลกไว้ แต่จริงๆเราหยุดไม่ให้โลกหมุนไม่ได้หรอก เราต้องยอมรับว่าตัวเรายังรู้น้อยอยู่ ยังต้องเปิดรับข่าวสาร ความรู้จากภายนอก เพื่อมาเพิ่มพูน ปรับใช้ต่อไป RIZeego

ใครๆก็อยากได้สมบูรณ์แบบ ทั้งๆที่ใช้ไม่ถึง30%

เรื่องที่น่าสนใจคือ ใครๆก็อยากได้ของหรือบริการ perfection หรือสมบูรณ์แบบ ทั้งๆที่เราใช้สิ่งเหล่านั้นไม่ได้สมบูรณ์ คือ ถ้ามันร้อยเต็ม เราก็ใช้สักสามสิบ แล้วแบบนี้เราจะอยากได้ความสมบูรณ์แบบมันทำไม เพราะมันดี แต่ถ้าไม่ได้ใช้มันก็ไม่จำเป็น ในมุมกลับกัน คนขายสินค้า บอกว่าสินค้าเขาสมบูรณ์แบบ เขาอาจจะหลอกเราอยู่ หรือเขาสร้างภาพให้มันเป็นอย่างนั้น หรือเผื่อๆไว้ แต่ทั้งๆที่สิ่งที่เขาขายให้เราใช้นั้น มันนิดเดียวเอง นิดเดียว ที่รู้ได้ถึงส่วนต่างที่มากมาย แต่คนซื้อเขาก็ไม่รู้ และยังคิดว่าสิ่งที่เขาได้รับนั้นมันสมบูรณ์แบบ บอกแค่นี้เอาไปคิดต่อได้แล้วนะครับ ว่าซื้อเท่าที่จำเป็นต้องใช้มันถูกกว่าซื้อสิ่งของที่สมบูรณ์แบบ...

จะโฆษณา ไม่ใช่จ่ายเงินซื้อสื่อ แต่มันต้องมีกลยุทธ์

แวะวนมาคุยเรื่องสื่อออนไลน์กันบ้าง ตอนนี้ใครอยากโฆษณาประชาสัมพันธ์ ก็จะพูดถึงสื่อออนไลน์ โดยมีสองค่ายใหญ่ คือ google กับ facebook ซึ่งทั้งคู่มันก็สามารถซื้อสื่อได้ง่ายมาก ใครมีcontent อะไรก็ สามารถจัดการได้เลย ง่ายมันเป็นข้อดีครับ ยิ่งง่าย ใครๆก็ทำได้ แต่ใครๆที่ว่าทำได้ ถ้าไม่ฉุกคิด ก็จ่ายไปง่ายๆแล้วไม่ได้ประโยชน์อะไร การจะทำให้โฆษณาตรงเป้าหมาย มันไม่มี กดแบบ auto pilot หรอกครับ ทีเดียวจบ...

ถ้ายังทำเรื่องยากๆไม่ได้ ไปฝึกพื้นฐานครับ

เวลาเราเห็นคนอื่นเก่งๆ เราก็อิจฉานะครับ ว่าทำไมเขาทำได้ เราก็อยากเก่งแบบนั้น หลายๆคนเลยหาทางลัด และส่วนใหญ่มันก็แป๊ก แต่ความรู้สึกที่ตัวเองบอกคือ มันยากจัง ไม่เอาแล้ว เราโง่ไป เราทำแบบนี้ไม่ได้หรอก นี่ยิ่งไปกันใหญ่ เราต้องมาเรียนทัศนคติใหม่ ในเรื่องของ รู้ไม่รู้ ดันบังเอิญคนแถวนี้เรียกคนที่ทำในสิ่งที่เราไม่รู้ว่าเป็นคนเก่ง ผิดเลยครับ จริงๆส่วนใหญ่เป็นเรื่องง่ายๆ ที่ไม่ใช่สายเรา ทางเรา เราก็เลยไม่รู้ อย่าพึ่งบอกตัวเองว่าเราโง่ ต้องบอกว่าเรารู้ช้า และจะให้รู้อะไรยากๆเลย มันไม่มีทางเข้าใจหรอก...

ทำไปก่อนครับ ค่อยแก้ทีหลัง บางทีก็ดีเหมือนกัน

คนที่เรียนรู้มาระดับหนึ่ง มักจะเป็นคนคิดมาก ยิ่งเรียนรู้มากๆ ก็ย่อมคิดมากขึ้นตาที่ได้เรียนรู้มา แต่มามองถึงการกระทำแล้วนั้น กลับน้อยลง จะด้วยคิดรอบครอบ หรือเล็งผลเลิศ ในบางครั้ง เราไม่รู้จริงๆ ว่ามันจะเกิดอะไรขึ้น แต่ เรารู้ตรรกะมันว่า จาก 1 ไป 2 ไป 3 ไป 4 ตามลำดับ แต่ถ้าพวกคิดมากแบบคิดไม่เป็น จะคิดไปถึง 10...

ทำหรือไม่ทำ ก็เสียเวลาอยู่ดี

เวลาเป็นสิ่งที่ผ่านมาแล้วผ่านไป ไม่มีใครย้อนเอาเวลาเก่ามาได้ หลายคนลังเล ว่าจะทำอะไรสักอย่าง แต่ไม่เคยคำนึงถึงเวลา ที่มันจะเดินจากเราไปทุกขณะ บางคนคิดดี แต่คิดนาน สุดท้ายไม่ได้ทำ ก็เสียเวลาอยู่ดี แต่บางคนลุยไปแล้ส อันนี้ไม่เสียเวลา แต่ถ้ามีปัญหาก็แก้ให้ได้ หลายๆคนบอกว่า ไม่ดีไม่ทำดีกว่า คือไม่ดีไม่ทำดีกว่านะใช่ แต่แล้วเราจะรู้หรือ แล้วทำไมไม่ทำให้ดีๆ จะหาผลก่อนเหตุ มันทำไม่ได้หรอก มันต้องมีเหตุ แล้วจะนำพาไปถึงผลได้ ทำดีกว่า เพราะไม่ทำก็เสียดายเวลา แต่ทำแล้ว...

ทุกคนมองตามความเชี่ยวชาญของตัวเอง

มีเรื่องน่าสนใจอยู่เรื่องนึง เมื่อผม fwd รูปไปให้เพื่อนๆ สำหรับผมก็คิดว่ามันเป็นอารมณ์ขัน จิกกัดตามประสา บางคนที่ส่งไปก็อ่านเฉยๆ แต่บางคนเมื่อผมได้คำตอบกลับ กลับชวนให้คิดยิ่งนัก บางคน ก็คิดว่ามันเป็นเรื่องขำ เหมือนผม บางคน คิดว่าผมกัดเขา เขาก็ย้อนผมบ้าง อันนี้ถือว่าสนุกๆกัน บางคน คิดไปเรื่องอื่นเลย อันนี้น่าสนใจ เพราะเขาคิดในความถนัดของเขา มันเหมือนดึง inner หรือ ความสนใจของพวกเขาออกมา ยกตัวอย่างเรื่องอาหาร...

จงเป็นคนดี ที่อย่าคิดเหมือนเดิม

มันมีแบบแผนลักษณะของการกระทำที่ดีอยู่ มันเฟื่องฟูอยู่ในสมัยหนึ่ง แต่การยึดถือแบบแผน โดยไม่สนการเปลี่ยนแปลงของโลก และบอกว่า เรายึดถือมันเป็นธรรมเนียมปฎิบัติอันดีงามนั้น มันก็ใช้ไม่ได้ทั้งหมด ความยืดหยุ่นที่เหมาะสม น่าจะเป็นสิ่งที่ควรทำกว่า เราต้องรู้จุดมุ่งหมายของการเป็นคนดี ไม่ใช่ทำอย่างที่คนดีควรทำ ถึงทำเช่นนั้นแล้ว มันก็อาจจะไม่ดีก็เป็นได้ ยึดถือธรรมเนียมมากไป ไม่ผ่อนคลายตามสิ่งที่เปลี่ยนแปลง ก็อยู่ได้ยาก แต่ถ้าจะหละหลวมไปเพราะบอกว่าเปลี่ยนตามยุคสมัย มันก็ไร้ธรรมเนียม อะไรทำแล้วดีทำต่อไป อะไรไม่ดีก็นำมาปรับปรุง ไม่ใช่ไม่ทำ RIZculture

ว่ากันแล้ว ภาพรวมมันบ่งบอกมากกว่าภาพย่อย

จะทำอะไรสักชิ้น เรามีเป้าหมาย งานให้สำเร็จ แต่งานๆหนึ่งมันประกอบด้วยงานย่อยๆหลายๆงาน และหลายๆงานที่ว่านี้ รวมถึงคนหลายๆคน คนที่มีความแตกต่างกัน ว่าแล้วปัญหาก็เกิด คนทำก็อยากให้ดีสุดยอดเพอเฟกชั่น ทุกจุด แต่มันก็ไม่ง่ายในเรื่องจริงนะครับ เพราะบางคนทำดี หรือบางคนทำได้ และบางคนไม่ทำ มีดีบ้างเสียบ้าง มันก็จะไม่เป๊ะๆ 100% ไม่ต้องเครียด เพราะหน้าที่ เราทำงานให้เสร็จ ให้มีใช้ได้ ให้มีคุณภาพ แต่ไม่ได้มีใครบอกว่าจะเอาเพอเฟก ยกเว้นแต่ตัวเราเอง จะให้เพอเฟกมันก็ไม่เสร็จสักที...

คนโง่เป็นเหยื่อของคนฉลาด คนฉลาดเป็นเหยื่อของคนโง่

คนโง่เป็นเหยื่อของคนฉลาด อันนี้เรารู้กันดี คนฉลาดเป็นเหยื่อของคนโง่ด้วยเหมือนกัน เพราะทุกคนมีจุดอ่อน เมือเราเห็นจุดอ่อน มันก็ไม่เกี่ยวว่าจะฉลาดหรือโง่ โดนได้เหมือนกัน บางคนเก่ง แต่ก็พลาดเพราะโลภ บางคนโง่ แต่ก็พลาดเพราะเขลา เรียนรู้ตัวเองว่าพลาดบ่อยๆเพราะอะไร แล้วแก้ไขมัน เมื่อเราได้รับการขัดเกลาแล้ว เราจะไม่เป็นเหยื่อ ไม่ตกหลุมพลางของสิ่งต่างๆ แม้ว่ามันจะยั่วใจ ในระยะหลอกล่อก็ตาม RIZbet