Just another my IDEA
อย่างที่รู้กัน ถึงปกติ ผมเป็นคนเงียบๆ แต่ถ้ามีอะไรน่าสนใจ ผมก็จะไฝ่รู้ขึ้นมาทันที ก็ฟัง อ่าน ถาม เป็นหลัก มันเป็นการเริ่มต้นง่ายๆ ที่คนส่วนใหญ่ก็ไม่ทำ ช่วงนี้เจอเด็กใหม่ มาสมัครงาน จริงๆ เด็กใหม่ ต้องเป็นวัยแห่งการเรียนรู้ ที่จะต้องฝึกฝน เพื่อเติบโตไปจะได้มีความสามารถ และเป็นกำลังส่วนหนึ่งในกา่รพัฒนาสังคมต่อไป แต่เอาเข้าจริงๆ ที่ผมเจอ มันเรื่องมากครับ ไม่ใช่ แค่เรื่องเงินเดือน เรื่องเวลางาน...
บางที ผมเป็นโรค รุ้อะไรมากๆ แล้ว ท้อไม่อยากทำ หรือคิดตามตรรกะว่า เป็นได้ยากหรือทำไม่ได้ไปก่อน ทั้งๆที่ควรจะลองทำ การรู้อะไรมากๆ มันก็เป็นข้อเสีย หากรู้จนไม่ยอมทำอะไร แต่การไม่รู้บางครั้งก็เป็นการดี ทำให้เราลุยไปข้างหน้าก่อน ถ้ารู้ไม่กล้า แต่ไม่รู้เลยลุย ลุยไป แล้วไปตายเอาดาบหน้า บางทีมันอาจจะง่ายก็ได้ ใครจะรู้ เพราะคนที่รู้ไม่ทำครับ จนวันนึงเรารู้เองแหละ RIZknowning
คนเราชอบเรียนรู้จากสิ่งที่เรารู้ แต่พอทำในสิ่งที่ไม่รู้ ก็ไม่อยากทำ ถ้ามองย้อนไปดีๆแล้ว จุดเริ่มต้น มันสร้างประสพการณ์ แต่พอมีประสพการณ์ มันกลับการเป็นบรรทัดฐาน ไม่ว่าจะเป็นแบบไหน เราก็จะเอามาเปรียบเทียบกับมันเสมอ แต่สำหรับบางคนมีจุดเริ่มต้นด้วยประสพการณ์ที่ดี ก็จะที่มีบรรทัดฐานที่ดีไปด้วย จะทำอะไร ก็จะมักไปในทางแง่ดี แต่สำหรับบางคนที่มีจุดเริ่มต้นที่ไม่ดี พอเขาเจออะไรแบบเดียวกัน คล้ายๆกัน เขาก็จะปฎิเสธไว้ก่อน เลยเป็นการไม่ยอมเรียนรู้ ใช่ครับ เจ็บแล้วต้องจำ แต่ ไม่ใช่จะเจออีกแล้วจะเลี่ยงไปตลอด เราต้องใช้ประสพการณ์ แก้ไขมันไปในทางที่ถูก...
สมัยก่อน หรือว่าจะสมัยนี้ก็ตาม ผู้ใหญ่ก็ต้องบอกว่า เรียนสูงๆ จบแล้วจะได้เป็นเจ้าคนนายคน คงสมัยก่อน คนที่มีการศึกษา ยังมีอยู่น้อย การแข่งขันมันเลยไม่สูง คนที่จบสูงๆเลยมีโอกาสได้เป็นเจ้าคนนายคนเยอะ แต่ตอนนี้ ปริญญาตรี ปริญญาโท หรือแม้แต่ ปริญญาเอกนี่ก็เกลื่อนไปหมด เยอะเกินกว่า ความต้องการของตลาด มันเลยเฟ้อ ทำให้แย่งๆกัน โอกาสเจ้าคนนายคนมันก็น้อยลงอย่างมาก ตอนนี้ เราต้องการความรู้เฉพาะทาง ความสามารถเฉพาะทาง มันจะดูโดดเด่นกว่าการเรียนพื้นฐาน ถึงแม้ว่าจะเรียนสูงก็ตาม...
เรื่องดีๆ เวลาคิดแล้วก็สนุก เราก็เพลินคิดว่า ใครๆก็ต้องชอบ เพราะใครๆก็ชอบอะไรดีๆ แต่ส่วนใหญ่ ตกม้าตาย มันก็ไม่ใช่คนเราไม่ชอบอะไรดีๆหรอกครับ แต่เหมือนเรายังไม่เข้าใจเขา เราคิดอะไรข้ามขั้นตอนไปหน่อย เราต้องเข้าใจจิตใจคนอื่นให้มากขึ้น สิ่งที่ทำให้คนเรารำคาญและอยากแก้ไขที่สุดคือ หา pain point หรือหาเส้นตำของคนอื่น แก้ตรงนั้นแหละครับ มันโดนใจ แล้วค่อยเพิ่มพูนอะไรดีๆให้เขา อย่าข้ามขั้นตอน RIZsolve
ความรู้เป็นสิ่งดีนะครับ ถ้าเราไม่ลืม เพราะความรู้มันไม่ใช่แค่ความจำ มันเป็นความเข้าใจ ความรู้แม้จะได้มาวิธีต่างๆกัน ต้องท่องจำ สำหรับบางอย่าง แต่มันก็ต้องมีตรรกะอยู่ข้างในนั้น บ้างก็ต้องทำ เพื่อได้ประสพการณ์ แต่บางคนอยากได้ และไม่ยอมเรียนรู้ หรือบอกว่า เดี๋ยวเอาใน google ก็ได้ ใช่ครับมันได้ แต่ถ้าวันที่ต้องการ ดันเข้าไม่ได้ แล้วในสมองกลวงๆเปล่าๆ จะแก้ไขอย่างไร มีดีกว่าไม่มี เพราะมีแล้วมันจะอยู่กับเรา หาหลงลืมไปบ้าง รื้อฟื้นนิดหน่อยก็กลับมา...
เวลาทำงาน มันก็มีเวลาเลิกงาน หรือทำงานจนถึง 55/60 ก็ต้องเกษียณ ตามหลักแล้ว บางช่วง ทำอะไรก็ต้องมีพัก หรือสุดท้ายก็มีเลิกรา แต่ชีวิตคนเรา ไม่มีเลิกรานะครับ มีแค่ เกิด แก่ เจ็บ ตาย และเราไม่รู้ด้วยว่ามาเมื่อไร ที่ทำได้มีแต่เตรียมตัว เตรียมใจให้พร้อม เรื่องอะไรที่เตรียมการไว้ได้ ก็เตรียมไว้ เช่นสุขภาพ เราจะปล่อยให้มันเสื่อมโทรม หรือละเลยไปกับมัน ก็จะฉิบหายไป...
ผมว่า ผู้ใหญ่ทุกคนก็เป็นห่วงลูกหลาน และด้วยเพราะว่าเขาอาบน้ำร้อนมาก่อน ประสพการณ์ชีวิต แต่ละคน ต้องมีไม่น้อยทีเดียว เรื่องทั้งดีและไม่ดี หากเขาเตือนอะไร มันก็ย่อมต้องฟังด้วยเหตุและผล แต่เนื่องจากวันนี้ เทคโนโลยี มันพัฒนาเร็วมาก ขนาดคนที่อยุ่ยุคเดียวกัน ไม่ตามยังตกยุคเลย นับประสาอะไรกับคนที่ผ่านโลกร้อนหนาวมาเยอะ จะไม่หลุดยุคกัน สิ่งใดที่เป็นคำห่วงคำสอน อาจจะใช้ไม่ได้ในปัจุบัน แต่อย่าขัด อย่างมองว่าไร้ประโยชน์ หรือก็ไม่จำเป็นต้องทำตาม เอามาคิดก่อน ไม่ต้องไปเป๊ะๆ และไม่ต้องกลัวผู้ใหญ่บ่น เขาบ่นแน่นอนอยู่แล้ว...
นั่งคุยกับคนอื่น มันก็สนุกดีนะครับ เราได้รู้เรื่องราวของชาวบ้าน ได้มุมมอง ได้ความคิด ไอเดีย ต่างๆ และมากกว่า ที่เราคิดไปเอง คนเราชอบคิดว่าอีกคนคิดอย่างไร บางที เราก็อาจตัดสินเขาไปแล้ว ว่าเขาคิดเห็นเป้นอย่างไร แต่จริงๆเหรอ แต่ที่แน่ๆ เราต้องคุย สอบ ถาม เขาครับ เราจะได้รู้มากกว่าที่เราคิดไปเอง อยากรู้ ก็จำเป็นต้องถามครับ แต่ถ้าคนอยากรู้ แล้วคิดไปเอง ก็จะได้มโนไปเอง...
ตรรกะ เป็นพื้นฐานของความมีเหตุผล ซึ่งทุกคนควรมี คิดอะไรจะได้เป็นระบบ แต่จริงๆแล้ว อารมณ์ กับความไร้เหตุผล ชอบมาเหนือกว่าสิ่งใด หลายๆที เราจะฝูงชน ที่ใช้อารมณ์เป็นหลัก เราจะเอาความมีเหตุผลไปคุยด้วย มันก็ไม่ได้ เขาไม่ฟังเราหรอก ขืนพูดไปเหมือนเอาน้ำมันไปราดกองไฟ เราจะซวยไปด้วย ทางที่ดี ก็อย่าพูดครับ เราต้องเข้าใจจังหวะด้วย เมื่อจังหวะไม่มี ก็ไม่ต้องฝืนทำประตู เดี๋ยวจะรั่ว พลาดเสียเปล่า ดูเชิงไปก่อน เอาช้า...
