Just another my IDEA
ความสำเร็จที่แท้จริง มันไม่ได้มาได้มาง่าย ไม่มีแต่โชคช่วย หรืออะไรที่คนที่สำเร็จแล้วถ่อมตนพูดกัน ความสำเร็จมันอยู่ในการ เอาใจใส่ ตั้งใจ และพยายาม ทำไปแก้ปัญหาไปแบบมีเป้าหมาย จะมาอ้างเรื่องดวงดีอย่างเดียว โอกาสอย่างเดียว มันไม่ใช่เป็นองค์ประกอบที่คนส่วนใหญ่จะประสพความสำเร็จได้ อะไรที่ทำได้ทุกคน แต่ทุกคนไม่ทำ มันคือความยาก มันคือกิจวัตร มันคือความใส่ใจ เรื่องง่ายๆ ที่ทุกคนรู้ แต่ไม่ยอมทำ RIZdetail
ยิ่งนับวัน เทคโนโลยี ช่วยอำนวนความสดวกเราได้มากขึ้นอย่างมาก สิ่งต่างๆ ก็ค้นได้ง่ายขึ้น เมื่อเรามีผู้ช่วยอย่าง youtube หรือ google อะไรไม่เป็น เราก็เป็นได้ง่ายขึ้น แต่ที่เห็น ยิ่งมันเป็นได้ง่ายขึ้น การแข่งขันด้วยความรวดเร็วเกินไป มันก็ทำให้คนบางคน สุกเอาเผากิน หยาบ สักแต่ทำให้เสร็จส่ง ลอกเขาโดยไม่ปรับแต่ง มันเป็นความเสื่อม ของวิชาชีพอะไรก็ตามที ที่ทำงานแล้วไม่ได้ใช้ความละเอียด ไม่เข้าใจถึงแก่น เมื่อมันไม่เข้าถึงความลึกซึ้งถ่องแท้แล้วนั้น มันก็ไม่มีความเป็นเลิศที่จะทำให้...
การกลัวการตกกระแส หากตอนนี้ ยังมีอะไรที่ทุกคนพูดถึง แล้วเราไม่รู้ด้วย มันเป็นเรื่องที่ยอมไม่ได้ นักการตลาดที่ดี เมื่อมีกระแสอะไรมาก็ตาม หากคำนวนดีแล้ว เราก็ควรเกาะขี่กระแสให้เป็นประโยชน์ แต่ สำหรับคนทั่วๆไป ที่ไม่เข้าใจกระแส แล้วเพราะคนอื่นรู้ คนอื่นมา มันจำให้เราต้องมีด้วยอย่างขาดสติ หรือทำอะไรมากเกินไป ซึ่งคนส่วนใหญ่ก็เป็น เช่น ช่วงนี้อะไรมา ของมันต้องมี เราก็ต้องมีด้วย หาได้ดูสถานภาพและความเหมาะสมไม่ เพราะกระแส บวกกับเจอนักการตลาด ทำให้คนมัวเมามึน...
ความโลภเป็นบ่อเกิดของความเสี่ยง เพราะ ความโลภทำให้เรามองไม่เห็นความจริง ตอนเราจะทำอะไร เราไม่รู้หรอก เรารู้ว่า เราจะต้องได้ ต้องได้ ต้องได้ ได้มาโดยง่าย มีโอกาส แม้จะน้อยก็ต้องได้ ถ้าเราเสียก็นิดหน่อย ไม่มาก แต่ถ้าเราได้ มันคุ้มค่า แต่ในที่สุดเราก็จะเสียส่วนที่เป็นของเราไป เสียเงินเสียทองเสียเวลา เสียความรู้สึก แต่พอความจริงปรากฎ เราก็ไม่ได้อย่างที่เราอยากได้ พอพิจารณาดีๆแล้ว เราก็รู้ว่า เพราะความโลภมันบังตา อยากได้เหมือนคนอื่นเขา...
ใครๆก็อยากขายของราคาแพง กำไรทีเต็มปากเต็มคำ ได้เยอะๆ ขายหนึ่งชิ้น อยู่ได้ทั้งเดือน ดูแลลูกค้าก็น้อย แต่ความยากมันก็สูง เพราะคนกลุ่มนั้นที่จะยอมจ่ายเรา ย่อมไม่ใช่ตาสีตาสาทั่วไป ที่เขาก็ต้องคิดดีแล้ว ใช้เงินเป็น ถึงจ่ายสูง แต่มันก็ต้องไม่แพงในมุมมองของเขา สำหรับบ้านๆทั่วๆไปแล้ว เรียกว่าแพงสูงอักโข เรื่องคือมันไม่ง่าย ที่จะได้ทีครั้งละใหญ่ๆ แต่มันจะง่ายกว่า ถ้าจะได้ทีละเล็กๆน้อยๆ แต่การเก็บเล็กๆน้อยๆ มันเป็นสะสมทั้งเงิน และประสพการณ์ พอถึงระดับหนึ่ง เราก็ทำอย่างที่คนอื่นฝันได้ RIZkeepinsmall
เริ่มต้นมีไอเดีย จะทำกิจการ ยิ่งมือใหม่ด้วยแล้ว มั่นใจว่า เล็งผลเลิศทุกคน คิดว่าไอเดียดี ไม่มีคนทำมาก่อน ถ้าทำแล้ว รวยเป็นล้านแน่นอน แต่ในความเป็นจริง มันคิดได้แต่ทำไม่ได้ง่ายๆหรอก ตรรกะการเดินคือ เริ่มเดินได้ ตั้งไข่ เอาตัวให้รอดก่อน พอมีรับจ่ายให้ดุลกัน พอเหลือก็ค่อยลงทุนต่อ ความประมาทย่อมเป็นหนทางแห่งความฉิบหาย สำหรับคนที่บอกว่า ลงเลย ตูมเดียวใหญ่เลย มันก็ได้ มันก็ใช่สำหรับใครบางคน บางคนที่มีประสพการณ์ บางคนที่มีความพร้อมและมองขาด...
คิดว่าทำไม่ได้ เลยไม่ทำ มันก็เลยเป็นศูนย์ ถ้าคิดว่าทำไม่ได้ แล้วลองสักหน่อย โอกาสยังมี มากน้อยได้ทำยังดีกว่าไม่ทำ ทำมากย่อมดีกว่าทำน้อย ทำน้อยแต่โดน ย่อมดีกว่าทำมาก ทำมากโดนมาก เรียกว่าเก่ง แต่ที่สุดแล้ว ถ้าไม่ได้ทำอะไรเลย คือไม่ได้อะไรเลย คิดไปเองก็ฝันเอง RIZzero
เห็นคนอื่นทำแล้วอยากทำได้ มันก็ดีที่เราต้องพยายาม แต่นอกจากนั้น มันต้องมีการเปรียบเทียบกันในเรื่องอื่นๆอีก ความทุ่มเท สภาพแวดล้อม แล้วก็ทุนทรัพย์ โลกนี้บิล เกตส์แค่คนเดียว ถึงว่าคนเหมือนกัน เมื่อเขาทำได้ เราก็ทำได้ แต่จังหวะ เวลา สถานที่ไม่เหมือนกัน ถึงเราจะทำซ้ำ มันก็ตามหลังแล้ว ก็ไม่ได้แปลว่าผลลัพธ์จะได้เหมือนกัน อย่าไปฝันว่า เราจะทำได้เหมือนกับคนอื่น แต่เราต้องพยายามทำสิ่งที่เป็นตัวเอง โดยการลองผิดลองถูก อย่ากลัวที่จะผิด ที่จะได้ลองถูก การที่หน้าตักไม่เท่ากัน...
สถานการณ์เหมือนกัน ก็ไม่ได้มีสูตรตายตัว ว่าต้องแก้ปัญหาเช่นไร เพราะแต่ละคน ย่อมมีมุมมอง และความเหมาะสมไม่เหมือนกัน การเรียนรู้จากประสพการณ์ของคนอื่น ลอกมาตรงๆ มันก็พัง ถ้าเอามาเรียนรู้และปรับใช้ ให้เหมาะสมกับตัวเองถึงจะเป็นความฉลาด ความเสี่ยง ถ้ารู้ว่าเสี่ยง เราต้องจัดการมัน ไม่ใช่ลงไปเสี่ยงตาม ถ้าไปเสี่ยงตาม โอกาสพลาดมันก็เกิดขึ้นได้ตลอด เมื่อเราเข้าใจแล้ว เราก็ต้องไม่เสี่ยง บางอย่างไม่ถึงเวลา ก็ต้องหัดเข้าใจเรียนรู้ไปก่อน เมื่อเข้าใจแล้ว ถึงจะแก้ปัญหานั้นๆได้ ไม่ว่าจะใช้เวลานานเร็วแค่ไหน แต่มันก็ต้องใช้เวลา...
สิ่งของที่เหนือความสามารถที่เราจะจ่ายด้วยเงินก้อนแล้วไม่กระทบในชีวิตประจำวัน เราเลยต้องใช้เงื่อนไขทางการเงิน คือการผ่อน จะมีโปรโมชั่น หรือจะคิดดอกเบี้ยก็ตาม หากมันจำเป็นต้องใช้ มันก็ต้องยอมจ่ายแพง และเป็นหนี้ในช่วงเวลาหนึ่ง อาจจะเร็วหรือนาน ก็แล้วแต่สิ่งที่เราซื้อ มันไม่ใช่เรื่องถูกหรือแพง มันเป็นเรื่องความจำเป็น ไว้ใช้งาน ผิดกับสิ่งบันเทิงเริงรมย์ จะเป็นของจับต้องได้หรือเป็นความรู้สึกช่วงเวลาหนึ่ง มันมีมูลค่า แต่ไม่มีความจำเป็น เราอยากมีเพราะ เห็นคนอื่นมี เราอยากมีเพราะมีไว้ให้คนอื่นเห็น จะบอกว่าของดี ใช้ทน ใช้คุ้ม มันอยู่ที่จุดประสงค์จริงๆของการได้หามา ถ้าไม่ลำบากก็ไม่อยู่ในข่าย...
