Author: admin

เวลาเห็นคนเสนอขายสินค้า ส่วนใหญ่มักพูดแต่ด้านดี เพราะเขาอยากขาย ถ้าพูดน่าฟัง มันก็จะน่าคล้อยตาม มันคงเป็นเหตุผลของอารมณ์ที่พาไป แต่ถ้าเริ่มใช้ความคิดฉุกคิดสักนิดหน่อย ว่า แล้วถ้ามันไม่ใช่ละ คำถามนี้ มันเหมือนเป็นคำถามเบรกทุกสิ่งอย่างที่คิดว่าดีงาม ให้หยุดนิ่ง สะกดได้ทุกสิ่ง แล้วเราก็ต้องย้อนมานั่งคิด หรือถามกลับไปยังผู้เสนอสินค้า หากเขาตอบได้เป็นที่น่าพอใจตามตรรกะ ก็โอเค แต่ถ้าหากเขาเฉไฉ วนไปวนมา แล้ววกไปเรื่องดีต่อ ผมว่ามันไม่น่าจะจบงานกับเขาได้ เพราะ สิ่งที่เราต้องคิดให้ครอบคลุมคือ ถ้ามันไม่ใช่ เราจะทำอย่างไร...

การเดินทาง หรือการจะทำอะไรสักอย่าง บ่อยครั้งที่คนทั่วไป ล้มเลิกมันกลางคัน เพราะรู้สึกว่า มันเหนื่อย มันยาก มันท้อ แต่มันก็ทำให้เรา เหยียบขี้ไก่ไม่ฝ่อ และมันจะค้างใจเราไปเรื่อยๆ สิ่งที่เราอยากรู้มันจะวนเวียนอยู่กับตัวเรา อาจจะมีข้ออ้างมาบ้าง มาปลอบใจ แต่เรารู้ตัวเอง แต่ก็หลอกตัวเองไปเรื่อยๆนะหรือ ถ้าเราฝืนใจสักครั้ง ไปให้สุด คำตอบจะเป็นอย่างไร ไม่สน ขอให้ไปสุดทาง เมื่อครั้งแรกทำได้ เราก็มีกำลังใจ ว่าเราทำได้ และถ้าความรู้สึกว่าทำได้มาแล้ว...

คนเราไม่ชอบทำงาน เพราะหาความสนุกจากงานไม่ได้ ทำงาน เพื่อแลกเงิน มาจับจ่ายใช้สอยและดำรงชีวิต และเมื่อ ต้องทำในสิ่งที่ตัวเองไม่ชอบ มันเลยไม่สนุก พอมันไม่สนุก ก็เลยไม่อยากทำ เลยอยากให้ถึงวันหยุดเร็วๆ และเมื่อ ถึงวันหยุด เราจะได้ไม่ต้องทำในสิ่งที่เราไม่ชอบ เราก็จะมีความสุขมาก และ เมื่อใกล้ถึงวันที่ต้องกลับไปวัฎจักรเดิม เราก็ย่อมไม่อยากให้วันๆที่น่าเบื่อ มาถึง   ถ้าเราทำอะไรที่ชอบ เราจะไม่ต้องการวันหยุด เพราะทุกวันมีความสุขอยู่แล้ว   RIZlovewhatido

แม้ว่าคุณคิดว่าผมบ้า ที่บอกว่า ถ้าเสียใจแล้ว ให้ยินดี แต่ผมว่า มันเป็นเรื่อสัจธรรม ของความเข้าใจในชีวิต ถ้าคิดแบบเซน มันจะทำให้เราตื่น และค้นพบความหมายของชีวิต แม้ว่าทุกๆวัน มันจะดำเนินไป ตามปกติ มันไม่มีอะไรพิเศษ และความพิเศษ ก็ไม่ได้ความสุข แต่ถ้าเรายึดติดกับความสุข ความสุขครั้งต่อไป มันก็ต้องหาความสุขที่มากกว่าเดิมไปเรื่อยๆ และความสุขที่มากกว่าเดิมไปเรื่อยๆ ทำให้สิ่งที่ผ่านมา สำหรับครั้งหนึ่งที่ดีแล้วนั้น มันยังดีไม่พอ ฉนั้น แต่เรื่องเล็กๆที่ผิดหวัง...

ต่อให้มีอะไรดีๆในชีวิตคุณแค่ไหน คุณก็อาจจะไม่เข้าใจ ถ้าคุณเกิดมาในครอบครัวที่ร่ำรวยแล้เขา สปอยคุณ คุณจะไม่เข้าใจค่าของเงิน ถ้าคุณอยู่ในจุดที่ใครๆทำอะไรให้คุณ คุณก็จะไม่รู้จักคุณค่าที่ต้องทำอะไรเอง ถ้าคุณไม่ได้มีชีวิตที่ลำบาก คุณจะไม่ทราบซึ้งว่าความลำบากเป็นอย่างไร ความทุกข์นั้น เป็นตัวจะสร้างให้เกิดความเปรียบเทียบ ถ้าชีวิตคุณลำบาก คุณจะรู้เงินแค่ร้อยบาท มีค่ามากแค่ไหน ถ้าคุณต้องการคนที่ช่วยเหลือ ใครก็ได้ที่ยื่นมือเข้ามา คุณจะจำภาพนั้นจนวันตาย แต่ทุกอย่างมันต้องผ่านเป็นประสพการณ์ ที่คุณจะแยกแยะมัน ว่ามันเป็นความสุขหรือความทุกข์ สำหรับเรา   คนที่ยังไม่รวย ก็ไม่เข้าใจคนรวย แต่คนที่จนมาก่อน...

จะทำอะไรก็ตาม ต้องทำครับ ถึงจะรู้ว่ามันหมู่หรือจ่า จะพูดว่าทำอะไร จะชักชวนยังไง ถึงจะหอมหวาน แต่มันก็เป็นแค่กลิ่น มันยังไม่ใช่เนื้อใช่หนัง แต่หลายคนก็หลง เพราะคิดว่ามันดี มันอร่อย อย่างที่คนชักชวน โดยมาด้วยอารมณ์และความรู้สึก ลืมที่จะคิดในเหตุและผล โดยมีตรรกะเป็นต้น แต่ชั่วโมงนั้น อะไรก็ดี อะไรก็เพราะ แต่พอเอาเข้าจริงๆ ลงไปแล้ว ทำไปแล้ว มันอาจจะคนละเรื่องกับที่ได้ยินได้ฟังมาเลย เพราะ คนที่ตอบได้จริงๆคือ ผลลัพธ์...

จะทำอะไรสักอย่าง แต่ละอย่างก็ไม่มีเรื่องง่าย แม้เรื่องที่เราคิดว่าง่ายๆ รายละเอียดมันก็มีเยอะ อย่างเช่นเรื่องเดิน ใครๆมีขาก็เดินได้ แต่ถ้าจะเดินให้ถูกต้อง เดินให้ดี เหมาะกับสรีระ ท่าทางของแต่ละคนมันก็ไม่ง่าย คนเราอย่าคิดอะไรสัพเพร่ามักง่าย เพราะมันจะทำให้เรื่องที่มีค่า มันจะไร้ค่าลงไปทันที ศาสตร์ของแต่ละอย่าง มีความลึก มีของจริง แต่ถ้าเอามาอ้าง แล้วทำให้คนเชื่อถือแค่คำพูดแล้วรู้จริงไม่ได้ มันก็จะทำให้สิ่งนั้นเสื่อม ทั้งที่ สิ่งนั้นไม่ได้ผิดอะไรเลย อยู่ของมันเฉยๆ บ้างก็ยกขึ้นบูชา บ้างก็ดึงลงมาต่ำเตี้ย ความฟลุ๊ก...

ความเชื่อ ความถูกต้อง ถ้าสังคมบอก หรือคนหมู่มากบอก จริงๆ ควรเป็นสิ่งที่ชอบธรรม แต่อาจจะไม่ถูกต้องก็ได้ เพราะ แต่ถ้าเราคิดว่า ความถูกต้อง มันคือความชอบธรรมแล้วนั้น เป็นเพราะเราคิดตามกระแสหมู่มาก ไม่ได้คิดเอง ศาสนาพุทธบอกให้เรามีเหตุผล ว่า อย่างพึ่งตกลงใจเชื่อ ควรเอาไปคิดให้รอบครอบเสียก่อน ถ้าเราไม่คิดถึงต้นสายปลายเหตุ เราก็จะไม่รู้เลยว่า มันเป็นไปตามตรรกะหรือไม่ และเราก็อาจจะโดนหลอกให้กินหญ้าอย่างเช่นทุกวันนี้อยู่ก็ได้ จากอะไรไม่รู้   RIZfoolu  

พอเรามี เราก็อยาได้มากเพิ่มขึ้นไปอีก เราเรียกว่าความโลภ เหมือนมีเงินแล้ว เราก็อยากมีเงินมากขึ้นไปอีก ถ้าทำงานแล้วยาก เราก็อยากหาเงินง่ายๆ พอทำอะไรง่ายๆ มันก็ล้มไม่เป็นท่า เท่าไรถึงจะพอ มันไม่ใช่เรื่องตัวเลข และข้ออ้างเท่าไร เพราะถ้าคิดไม่ได้ มันเท่าไรก็ไม่พอ และความไม่พอนี้แหละ มันทำให้เราหาความสุขไม่ได้ เราต้องขวนขวายตลอดเวลา ยิ่งพยายามจะสุขมากแค่ไหน มันจะนำพาความทุกข์มาเท่านั้น แต่แปลก เมื่อพอ มันก็จะมีความสุขทันที RIZfinding