ขมกินบ่อยๆก็ไม่ขม

ขมกินบ่อยๆก็ไม่ขม หวานกินบ่อยๆก็ไม่หวาน พอเราใช้ชีวิตด้วยความเคยชิน สิ่งที่เคยเป็นเรื่องพิเศษ มันก็กลายเป็นเรื่องปกติ บางที มันมีความพอดี แต่เพราะความเคยชิน ทำให้เรามองข้ามไป เช่น เรากินเค็มบ่อยๆ เราก็จะเพิ่มความเค็มไปเรื่อยๆ เพื่อให้คงความรู้สึกเท่าเดิม แต่ในบางจุดมันทำให้ เกินจุดพอดี กินเค็มไปก็ไม่ดีต่อใต หวานเป็นก็ห่วงเบาหวาน แม้ว่าจะได้รสไม่เต็มเม็ดเต็มหน่วย แต่ต้องรู้จักพอไม่งั้นมันจะทำร้ายตัวเอง ชีวิตก็แบบนี้ RIZuseto

ไม่ฝืน แต่ไม่ยอมแพ้

คนเราทำอะไร จำเป็นมากที่ต้องรู้ตัวเอง คนที่ไม่รู้ตัวเอง อาจจะทำอะไรพลาดไปเพราะทึกทักว่าตัวเองทำได้ ซึ่งเขาก็ยังไม่เคยลองไปก่อน อันนี้ดำรงตนด้วยความประมาท แต่ไม่ได้หมายความว่า ตั้งใจทำอะไรแล้ว จะประสพผลดั่งตั้งใจทุกครั้ง มันก็มีบ้างที่ทำไม่ได้ เพราะเราต้องรู้จัก รู้ขีดจำกัดของตัวเอง แต่เรื่องพวกนี้พัฒนากันได้ เพียวแต่เราต้องเข้าใจว่าต้องใช้เวลา หากเวลานี้จะใช้เลย แต่เรายังทำไม่ได้ก็ต้องยอมรับว่าทำไม่ได้ ไม่ใช่ถูลู่ถูกังทำไป มันก็ไม่ได้อยู่ดี เราต้องไม่ฝืนความจริง แต่เราก็ต้องไม่ยอมแพ้ในการฝึกฝน ถ้าเราอยากได้ ทำจริง ต้องฝึกฝน อย่ายอมแพ้ ถึงแม้ได้ไม่ได้ไม่ใช่เรื่องใหญ่...

ความเป็นเลิศ มาจากนิสัย

บางคนทำได้ ก็ดี บางคนทำดี ก็เก่ง แต่ถ้าทำแล้วได้ดีและโดดเด่นแตกฉาน ก็เรียกว่าเป็นเลิศ การทำอะไรแล้วให้เลิศได้ ย่อมไม่ใช่ทำครั้งเดียวแล้วได้ อันนั้นเรียกบังเอิญ หรือทำได้บ้างไม่ได้บ้าง อันนี้ก็ไม่ใช่ แต่มันคือการทำแล้วได้แทบทุกครั้งหรือทุกครั้งถ้าเป็นไปได้ สิ่งที่ทำได้นั้น ย่อมมาจากการทำไม่ได้ แล้วหมั่นฝึกฝนมาก่อน ฝึกฝน ผ่านการลองผิด ลองถูก และปรับให้เข้ากับตัวเอง ทำบ่อยๆจนเป็นนิสัยที่ดี คือมีความอดทนและความพยายาม จึงจะทำสำเร็จให้เป็นเลิศได้ RIZoutstanding

ฟังคนติ จะได้รู้ว่าเราผิดอะไร

มีคนชมเรา เราก็ตัวลอย บางทีลอยจนลืมตัว แต่พอมีคนติ ว่า เราก็ไม่ชอบ ไม่อยากฟัง ไม่อยากรู้ แต่ควรจะรู้ไว้ว่า สิ่งที่เสียดแทง มันคือความจริง ถ้ารับความจริง เราก็จะได้ปรับปรุง แต่ถ้ามีคนชม เราจะลืมตัว ฟังไว้หน่อยก็ดีครับ ฝืนๆ ขืนๆหน่อย ดีกว่านะ RIZknowwrong

เข้มงวดแต่ไม่เข้าใจ ก็ไม่มีประโยชน์

เราหวังดีต่อคนอื่น อย่าคิดว่าดีนะครับ หลายครั้งผมเข้มงวดกับคนอื่น หวังว่าเขาจะได้ดี แต่บ่อยครั้งทีเดียว หวังดี ไม่ได้ดี แถมยังโดนนินทากลับอีกต่างหาก จนเรามาทบทวนตัวเองว่าเพราะอะไรถึงเป็นแบบนั้น จนเรารู้ว่า ที่เราหวังดี เราคิดว่าเราสอน แต่เราไม่ได้ถาม หรือไม่ได้มองเขาว่าเข้าใจหรือไม่ มองว่าทำไม่ได้ ก็ตำหนิขึ้นไปอีก แน่นอน โดนว่าไม่มีใครชอบ แต่ถ้าคนถูกสอนเข้าใจ จะเสียงดังไปบ้าง เขาก็รู้ว่าเราหวังดี ให้เขารู้สิ่งที่เราคิด มันไม่ผิดหรอกครับ ดีกว่าหวังดีแล้วเขาไม่รู้ RIZstress

รู้อยู่แก่ใจ ใยต้องหลอกตัวเอง

เรื่องบางเรื่องที่มีปัญหาขึ้นมา บางคนแก้ไข แต่บางคนปล่อยไว้ คนนอกมองก็ไม่รู้ไม่เข้าใจจะปล่อยไว้ทำไม แต่เจ้าตัวเขากลับมองไม่เห็น จะว่ามองไม่เห็นก็ไม่ถูก แต่ที่เป็นแบบนั้นเพราะหลอกตัวเองอยู่ ปัญหามี ก็ต้องแก้ แก้ไม่ได้ก็ต้องพยายาม แต่พอมีแล้ว กลับมองข้าม ปล่อยมันไว้ ไม่นานหรอกครับ เดี๋ยวก็เป็นเรื่อง หลบไม่พ้นหรอกครับ แต่ทำไมคนพวกนี้ไม่รู้ เพราะตัวเขาบังตา หลอกตัวเองอยู่นั้นเอง พวกนี้เอาไว้เตือนสติตัวเองนะครับ จะได้รู้ไว้ RIZknowla

ฝีมือส่วนหนึ่ง ทัศนคติอีกส่วนหนึ่ง

คนสองคนเริ่มต้นเหมือนกัน ฝึกงาน ทำงานมาเหมือนกัน คนนึงกลายเป็นผู้บริหารระดับสูง อีกคนหนึ่งกลายเป็นเจ้าของกิจการ ทั้งๆที่สองคนเรียนมาเหมือนกันทำงานเหมือนกัน แต่มันก็มีจุดที่ต่างกัน คือทัศนคติ ในการมองโลก ในการมองเห็นโอกาส และที่ทำไป เราต้องยอมรับว่าฝีมือเท่าๆกันนั้น มันขัดเกลาแค่ฝีมือ แต่ความคิด มันต้องใช้องค์ประกอบ และต้องใช้ประสพการณ์ ที่กลั่นกรองให้คนแตกต่างกันได้ ถ้าคุณอยากเป็นเจ้าของกิจการ แต่ทำตัวเป็นพนักงาน มันก็เป็นไม่ได้หรอก ไม่ใช่แค่เก่งจ้า RIZattitude

ฟังคนเก่งแล้วเอามาคิด อย่าแต่ฟัง

อคติ ทัศนคติ มันก็มีกันทุกคน มันจะยิ่งแย่ถ้าเราเป็นคนเก่ง เพราะคนเก่ง มักไม่ฟังใคร เพราะถือดีกว่าตัวเองนี้ก็ทำได้ แต่ก็มีอะไรหลายๆอย่างที่เรามองยังไงก็ไม่รอบ คนเรามองหลังตัวเองไม่เห็นหรอก จึงต้องหัดฟังคนอื่น คนอื่นจะเป็นคนเก่ง หรือไม่เก่ง แต่เราก็ควรเอามาคิด อย่างฟังแล้วปล่อยผ่านเหมือนฟังเสียงนกเสียงกา ในความคิดที่มันไม่มีอะไร มันอาจจะมีอะไรก็ได้ ไม่เสียหลาย ไม่งั้นเดี๋ยวจะบอกว่ารู้งี้ เมื่อมันผ่านไปแล้ว RIZlisten

วิกฤต คือ โอกาส

สิ่งไม่ดีของคนๆหนึ่ง อาจจะเป็นสิ่งดีๆสำหรับคนอีกคนหนึ่งก็เป็นได้ อยู่ที่คนเหล่านั้นจะมองเห็นอะไร ถ้าคนนึงมองเห็นสิ่งนั้นคือปัญหา อีกคนอาจจะมองเป็นโอกาส การแสดงออกของแต่ละคน มันก็จะสะท้อนความคิดออกมา บางคนกลัวที่จะทำ แต่บางคนไม่เคยลังเลที่จะลอง แล้วคุณคิดว่าใครจะล้มเหลว หรือใครจะมีโอกาสสำเร็จ ผมว่าพวกคุณโตแล้ว คิดเองเป็นว่าใคร RIZcresis

เล่นพรรคพวกแล้ว ต้องมีคนเก่งด้วย

เป็นคนต้องมีพวก อันนี้จำเป็นมากครับ เก่งคนเดียว แบบข้ามาคนเดียวเนี่ย อยู่ยาก มนุษย์เป็นสัตว์สังคม ยังจำเป็นต้องอยู่รวมกัน ทำกิจกรรมต่างๆอยู่ ถ้าเราทำอะไร ไม่มีเพื่อนมันก็ลำบาก ถ้ามีเพื่อนมันก็ดี ก็จะได้ช่วยเหลือเกื้อกูลกัน แต่ถ้าเราจะทำอะไรสักอย่างแล้ว เอาแต่เพื่อนสนิท ใกล้ตัว เอาแต่คนกันเองอย่างเดียว โดยไม่สนใจเนื้องาน ว่าต้องมีคนทำได้หรือไม่ จะเอาพวก เล่นเพื่อนไม่ว่า แต่มันก็ต้องมีคนมีฝีมือด้วย ถ้าเพื่อนไม่มี ก็จำเป็นต้องเอาคนนอก หาคนมาทำงาน ให้เหมาะกับงาน...