ถ้าใจไม่ได้ ดีแค่ไหนก็ทำไม่ได้

นอกจากเรื่องฝีมือก็จิตใจนี่แหละที่สำคัญ งานอะไร ต่อให้มีความสามารถ จะสามคนสิบคนบอกว่าทำได้ หรือจริงๆก็ทำได้แหละ แต่ใจมันไม่อยากทำ แล้วงานที่ทำจะออกมาได้อย่างไร ทำแบบสักว่าทำ ทำแบบซังกะตาย งานไม่ดี งานไม่ได้ งานไม่ออก อย่าทำดีกว่า ถ้าใจไม่ได้ ฝืมือไม่ถึง ถ้ามีใจยังฝึกได้ แต่ต่อให้เก่ง แล้วไม่อยากทำ อย่าทำเลยครับ ไม่ขัดใจกัน ไม่เจ็บปวด RIZifdontwant

คนทรงไม่มี ดูถูกลงไปถนัดตา

การวางมาด การวางท่า มันก็เป็นสิ่งที่แสดงออกให้คนอื่นเห็นเรา แต่ก็ไม่รู้ว่าจริงๆเราเป็นอย่างไร มันมีข้อดีมากกว่าข้อเสีย ถ้าใช้เป็น หากเราไม่รู้ นิ่งไว้ ก็ไม่มีใครรู้ว่าเราไม่รู้ หากเราโลภ แต่ไม่แสดงออกบุ่มบ่ามมูมมาม คนเขาก็จะให้เกียรติเรา แต่สำหรับคนที่ด้อยประสพการณ์ ถึงมีความสามารถ แต่ไม่เข้าใจระบบสังคม คนอื่นเขาจะดูถูกเราได้ ไม่ต้องมาอ้างว่า ฉันเก่ง ฉันทำได้ แค่เขาบอกว่าคุณไม่ใช่พวกเดียวกับเขา เขาก็เหยียดคุณแน่ๆอยู่แล้ว เข้าใจสังคม แสดงออกให้เป็น เก็บอาการให้อยู่ บางที...

ถ้าใช่ ก็จัดไป

เรื่องมุมมองเป็นเรื่องที่ต่างคนต่างมอง บางคนมองเห็น บางคนมองไม่เห็น ถ้าคนส่วนใหญ่มองเห็น มันก็เป็นเรื่องธรรมดา ถ้าคนส่วนน้อยมองเห็น มันอาจจะผิดจากธรรมดาก็เป็นได้ มันอยู่ที่ เราคิดดีแล้วหรือยัง คิดดีแล้ว คล้อยตามเป็นคนส่วนใหญ่หรือไม่ ถ้าไม่ใช่ แล้วมั่นใจไหม ถ้าไม่มั่นใจ ถามว่าเรามีความเชื่อไหม ถ้าตอบว่าใช่ ตอบว่าเชื่อ ก็ต้องจัดไปให้หายสงสัย ถ้ามันใช่จริงๆ เดี๋ยวรู้กัน RIZifyes

อย่ารอทำของสมบูรณ์แบบไปขาย

สินค้าที่ดี มันต้องตอบโจทย์ลูกค้าหรือคนซื้อ ไม่ใช่ตอบโจทย์คนขาย อยากได้ของดี สมบูรณ์แบบตามใจคนขาย แล้วแน่ใจหรือว่าคนซื้อจะคิดเหมือนเรา มันมีของดี ที่ขายได้ หรือของที่ขายได้แต่ไม่ต้องดี ดีไม่ดี เรารู้ คนซื้อบางทีก็ไม่รู้ ก็ไม่ต้องทำให้คนซื้อรู้ เพราะเรื่องเล็กเดี๋ยวเป็นเรื่องใหญ่ ขายๆเนี่ย มันแข่งกับเวลา ถ้าของดีที่มาช้า ก็ถือว่าไม่ทัน เอาที่ทัน ทำได้ขายก่อนเลย พอสมควรพอครับ ไม่ต้องเลิศเลอ เดี๋ยวจะตายก่อนได้ขาย RIZsell

คนที่ให้กับคนที่รับมันต่างกัน

คนเห็นแก่ตัว คือคนที่ถามหาน้ำใจของคนอื่น แต่พอถึงคราวตัวเอง กลับแล้งน้ำใจ คนให้คน เขาไม่เคยถามอะไรให้มากมาย ให้คือให้ เขาฝึกนิสัยตัวเองมาแบบนี้ มันต่างกัน ไม่ใช่แค่พูดแล้วทำได้ เราเห็นเจตนาอยู่ ก็อย่าให้ภาพหรือคำพูดอะไรมาให้เราเข้าใจผิด แล้วก็โง่อยู่ร่ำไป RIZgivetake

ความฉลาดคือ รู้ว่าเราโง่เรื่องอะไร

คนฉลาด ไม่จำเป็นต้องรู้ทุกเรื่อง เพราะจะให้รู้ทุกเรื่องในโลกนี้ก็ไม่รู้จะเอาเวลาไหนไปรู้หมด โลกเรากว้างใหญ่ ไม่ต้องไปรู้มันทุกเรื่องก็ฉลาดได้ ที่จำเป็นต้องฉลาด คือเราต้องรู้ว่าเราไม่รู้เรื่องอะไร และจะแก้ปัญหาอย่างไร เราต้องยอมรับตัวเองก่อน เพราะถ้าเรายอมรับตัวเองแล้ว คนอื่นเขาก็จะได้เข้าใจเรา และชื่นชมเราว่าเราฉลาดได้ RIZunknown

ถึงเราเล่นพนัน เราก็ต้องคำนวณมาแล้ว

สิ่งที่คนเรียกว่าพนัน เพราะมีโอกาสได้ โอกาสเสีย แต่สิ่งที่ดึงดูดใจ คือ ลงน้อยได้มาก แต่เขาไม่เคยคิดถึงโอกาสเลย เพราะจะได้มากได้น้อย ตัวแปรหลักๆคือโอกาส ถ้าโอกาสได้มาก ถึงจะได้น้อยก็ยังดีกว่า โอกาสได้น้อย แต่ได้มาก หวยมันก็แบบนี้แหละครับ ถ้ามองไม่ขาด ก็เสียอยู่ร่ำไป แต่ถ้าเข้าใจ เราจะเล่นพนันอะไร ที่เรามีโอกาสชนะ อันนั้นแหละครับจะได้เงิน RIZgambling

ถ้าจะถกเถียง เถียงกับคนรู้ดีกว่า

บางคนเจออะไรขัดใจไม่ได้ มีปัญหาไปเสียหมด ชอบทะเลาะไปเรื่อยเปื่อย ดูแล้วมันเปลืองเวลาชีวิต จะคนชนชั้นไหนมันก็เป็นแบบนี้แหละครับ แต่ถ้ามันจะให้ได้อะไร เถียงกับคนมีความรู้ ยังได้รู้อะไรเพิ่ม เพราะคนที่รู้จะงัดในสิ่งที่เขารู้ออกมาคุยให้ฟัง แต่ถ้าเราไปงัดกับคนไม่รู้ ก็จะได้สิ่งที่ไม่รู้มาเต็มๆ แถๆไป ไม่ได้อะไรเลย เสียเวลา เสียอารมณ์ RIZproblemwith

ถึงมีเวลาว่าง ก็อย่าปล่อยให้ตัวเองว่าง

เพื่อนผมชอบพูดถึงคำคมของไอส์ไตน์ว่า “Life is like riding a bicycle. To keep your balance, you must keep moving.” ชีวิตก็เหมือนการปั่นจักรยาน เพื่อรักษาสมดุล คุณต้องคอยปั่นมันต่อไปเรื่อยๆ แน่นอนครับ มันก็ต้องเป็นแบบนี้ การรักษาสมดุลย์ของชีวิต มันย่อมต้องมีหลายๆแกนมาตัดกัน ไม่ใช่แค่ซ้ายกับขวาหรือมีอะไรเรื่องเดียว เราต้องสร้างความสมดุลย์หลายๆอย่าง แม้ว่าเจออุปสรรค...

ไม่ใช่กล้า แต่มั่นใจว่า ความเสี่ยงอยู่ในระดับต่ำสามารถบริหารจัดการได้

คนบางคนก็ดูเหมือนบ้าบิ่น แต่ดูเขาเสี่ยงทีไร ชนะเป็นประจำ จริงๆ เขาไม่ได้กล้าบ้าบิ่นอะไรหรอกครับ เขามีเคล็ดลับ จริงๆมันก็ไม่ได้ลับอะไร มันก็เป็นที่มุมมองด้วย เกี่ยวกับเรื่องบริหารจัดการ ถ้ามองไม่ออก ไม่เข้าใจ ก็คิดว่าเสี่ยง เหมือนกับเล่นไพ่ คนบางคนเล่นด้วยดวง แต่บางคนเล่นมีหลักคณิตศาสตร์ การนับไพ่ และการจัดการความเสี่ยง เห็นเสี่ยงๆ มันไม่เสี่ยงหรอกครับ หรือมันก็เสี่ยง แต่มันเสี่ยงต่ำอยู่ในระดับจัดการได้ RIZrisk