Category: daily note

ผมเห็นคนที่ไปเรียนคอร์สอบรมเยอะแยะ ก็เห็นมีสอนเรื่องต่างๆ จะเรื่องอะไร สุดท้ายมันก็แนะนำเรื่องทัศนคติ หรือตอนจบของทุกคอร์ส ก็ให้ทุกคนเอาความรู้สิ่งที่ได้ กลับไปทำ เมื่อจบคอร์ส ทุกคนออกมาด้วยความมุ่งมั่น ไอเดียบรรเจิด อยากทำๆ แต่พอถึงบ้าน วงจรเดิมๆ มันก็กลับมา วนเวียนเดิมๆ เช้าไปทำงาน เที่ยงกินอาหารน่าเบื่อ เย็นรถติด กลับบ้านก็เหนื่อยเพลียกาย นอนละ พอเป็นเช่นนี้ มันก็ไม่อยากทำอะไรใหม่อีกแล้ว ไฟที่ลุกโชนมาตอนที่ไปสัมนา เริ่มมีข้ออ้างสารพัด เมื่ออ้างมากๆ...

ผมว่า ใครๆก็อยากรู้ล่วงหน้า อยากรู้อนาคตของตัวเองด้วยกันทั้งนั้น แม้ว่าจะถามว่า จะรวย จะถูกหวยหรือเปล่า ก็ถือว่าอยากรู้ ถ้ารู้เรื่องนี้ มันก็ไม่ยังไง เพราะ จะดีได้มันก็ต้องมีพื้นฐานดี แม้ว่ามันไม่เห็นเด่นชัดมาก่อนก็ตาม แต่ถ้ารู้เรื่องไม่ดีละ แล้วดันคนทายนี่ ประสพการณ์เขาเล่าว่า แม่นเสียด้วย เรื่องดวงชะตา เมื่อลิขิตมาแล้ว หาปล่อยเลยไป มันก็คงเป็นตามที่ฟ้าลิขิต พระพุทธเจ้าบอกว่า “ประโยชน์ย่อมล่วงเลยคนพาล ผู้มัวรอแต่ฤกษ์ยามอยู่ ประโยชน์ย่อมเป็นฤกษ์ของประโยชน์เอง ดวงดาวจะทำอะไรได้”...

ไอ้ความอยากรู้ ถ้ารู้ได้ก็ดี และถ้าไม่รู้ มันก็ย่อมอยากรู้ แต่ถ้าเป็นเรื่องดีๆ เป็นสาระ ไอ้ความอยากรู้ มันก็จะช่วยให้เราค้นหา เมื่อรู้มาแล้ว มันก็จักเป็นประโยชน์ เพิ่มพูน แต่ไอ้รู้ในสิ่งที่ไม่เป็นสาระ ไม่จำเป็นต้องรู้ จะรู้ไปทำไม รู้แล้วมันก็ไม่ได้อะไร รู้แล้ว ไม่ใช่จะสบายใจ ยิ่งทำให้แย่ไปใหญ่ แต่ก็อยากรู้กัน เพราะสัตว์สังคมมันสอดรู้ ใครจะว่าไงก็ว่าไป เรารู้ตัว มีสติ คิดได้ ย่อมดีกว่า...

บางเรื่องไม่ได้หาเรื่องใส่ตัว แต่เรื่องมันมาหาเอง ไม่มีใครรู้หรอก ว่ารถจะมาชน ตึกจะถล่ม ไฟจะไหม้ น้ำจะท่วม จะไปว่าใครได้ มันก็แค่ซวย แต่การแก้ไขจัดการเป็นอย่างไร ไม่ใช่จะโทษว่า หาเรื่องใส่ตัว หรือซวยว่าเรื่องมาหา ตั้งสติครับ ไม่ว่าจะหาเรื่องเอง หรือเรื่องมาหาเอง คิดครับ ว่าจะแก้ยังไง จริงๆคือ เป้าหมายทางออกเป็นอย่างไร เมื่อมีเป้าแล้ว ก็หาทางได้ จะกี่ทางก็ตามที จะมีทางหลัก ทางสำรอง...

อย่าคิดว่าพระเอก ต้องเก่งตลอดนะ เพราะมันก็มีโอกาสโดนก็ได้ บางทีก็โดนจนจุก ร้องโฮออกมาเลย แต่ก็ฟอร์มพระเอกไม่ได้ร้อง ให้ใครเห็น เลยคิดว่า พระเอกเก่งตลอดกาล บางทีมันก็โดนฮุก โดนแย๊บ โดยจนเละ แต่ต้องมีฟอร์มดีไว้ก่อน ไม่เห็นไม่ใช่ไม่มี มีแต่ร้องไม่ออก ตอนร้องออก ก็ไม่ได้ให้ใครเห็น RIZhero

เมื่อเราทำงานหนัก เราก็จะรู้สึกเหนื่อยล้า ล้าจนไม่อยากจะทำอะไร อยากนอนอยู่เฉยๆ ในความหมายจริงๆคือ ไม่อยากทำงาน ไม่ใช่ไม่อยากทำอะไร หากแก้ผิดจุด มันก็ยังไม่อยากทำอะไรอยู่นั่น เหี่ยวเฉากันไป แต่เมื่อมีเวลาว่าง แล้วเราได้ทำอะไรที่ชอบ เราจะเหมือนโดนดูดเข้าไปในอีกโลกหนึ่ง ที่เราจะทำมันได้ทั้งวัน อย่าลืมวันลืมคืน ลืมกินลืมนอน และนั่น คงเป็นงานอดิเรกที่เราชอบ เช่น อ่านหนังสือ ฟังเพลง ประดิษฐ์อะไรสักอย่าง ลองหาดูครับ มันดีต่อใจ ช่วยให้ชีวิตต่อไปได้...

เพียงประกายไฟนิดเดียว ถ้าหากจุดติดแล้วนั้น และมีเชื้อเพลิงที่หล่อเลี้ยงเพียงพอ ก็สามารถกลายเป็นเพลิงเผาผลาญอะไรตรงหน้า ให้กลายเป็นเถ้าถ่านได้ เรื่องนิดเดียว ถ้ามันคลิ๊กขึ้นมา มันก็กลายเป็นเรื่องใหญ่ๆได้ จะทำอะไรที่ยิ่งใหญ่ มันอาจจะไม่ได้ยิ่งใหญ่มาตั้งแต่ต้น แต่เรารู้ในใจเรา แต่เมื่อทำไปแล้ว ยิ่งทำจะยิ่งใหญ่ขึ้นๆ จนทุกคนเห็น RIZlightup

จะเริ่มอะไรสักอย่าง จะเล็งผลเลิศว่าไม่มีสิ่งได้มาขวาง ย่อมเป็นไปไม่ได้ เริ่มแล้ว ก็รู้ว่าต้องมีปัญหา ถ้าเข้าใจได้ ก็ดีไป แต่ถ้าเข้าใจไม่ได้ บางทีก็อ่อนใจ เพราะจุดวัดใจมันเยอะมาก มากจนอยากจะยอมแพ้ และมันก็ไม่ได้มีเพียงครั้งเดียวเรื่องเดียว บางทีมันก็มาติดๆกันด้วย เพราะ ความรอบครอบไม่เพียงพอ หรือจะเป็นโชคชะตาราศีก็แล้วแต่ เปรียบเหมือนนักมวย ถ้าไม่น๊อกก่อนแล้ว คะแนนอาจจะกลับไปกลับมา จากได้เปรียบก็มีโอกาสเสียเปรียบ จากเสียเปรียบก็มีโอกาสที่จะได้เปรียบ เมื่อมันยังไม่สิ้นสุด ถ้าพยายามต่อไป ก็อาจจะสำเร็จได้ แต่ที่เห็นส่วนใหญ่...

การพูดเรื่องการปรับตัว การเปลี่ยนแปลง ในยุคที่สิ่งใหม่ๆ มากันอย่างตามไม่ทัน สิ่งที่ไม่เคยเห็นในช่วงที่ผ่านมา เพิ่มขึ้นมาเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตประจำวัน จากโทรศัพท์มือถือ เป็นเพียงแค่โทรเข้าออกรับสาย ก็กลายมาเป็นเครื่องมือเชื่อมโลกเข้าด้วยกัน ของต่างๆมันไม่ใช่สำหรับคนรุ่นใหม่ แต่มันสำหรับทุกๆคน เพียงแต่คนรุ่นใหม่เรียนรู้ได้ไวกว่า ส่วนผู้สูงวัยทั้งหลาย ปฎิเสธไม่ยอมเรียนรู้ เมื่อผู้สูงวัย เอาเรื่องต่างๆมาสอนให้คนที่อ่อนวัยกว่า ความยอมรับของเด็กพวกนั้น ย่อมไม่มี หากคุณยังทำไม่ได้ แล้วจะไปสอนคนอื่นว่าไปเรียนรู้ ใครจะเชื่อ ใครจะฟัง RIZteach

งานที่เราต้องเจอ มันมีทั้งชอบ และไม่ชอบ ถ้าเลือกได้ เราก็ต้องเลือกที่ชอบ เพราะจะทำให้เรามีความสุข แต่ คนเราก็ไม่ได้เลือกได้ทุกครั้ง และถ้าเลือกไม่ได้ ต้องพบปะในสิ่งที่ไม่ชอบ แม้ปกติแล้วใครๆก็คงต้องพยายามหนีให้ไกลที่สุด เลี่ยงได้ก็เลี่ยง และถ้าเลี่ยงไม่ได้ จงตั้งใจมันอย่างดีที่สุด เพราะเราคงไม่อยากเจอมันบ่อยๆใช่ไหม เราต้องรีบผ่านให้เร็วที่สุด และการผ่านให้ได้ก็ไม่ใช่ทำส่งๆชุ่ยๆไปได้ มันต้องตั้งใจมันอย่างดีที่สุดเพื่อให้มันผ่านไปในทีเดียว กลั้นใจหน่อย ตั้งใจหน่อย ถึงแม้ว่าไม่ชอบก็ตาม แต่ก็อยากผ่านให้ได้ใช่ไหม หากเราไม่ตั้งใจเราก็คงอยู่ในบ่วงในสิ่งที่ไม่ชอบและคงหลุดจากสิ่งนี้ไม่ได้ RIZifyoudontlike