Category: daily note

จะทำอะไรก็ตาม ต้องทำครับ ถึงจะรู้ว่ามันหมู่หรือจ่า จะพูดว่าทำอะไร จะชักชวนยังไง ถึงจะหอมหวาน แต่มันก็เป็นแค่กลิ่น มันยังไม่ใช่เนื้อใช่หนัง แต่หลายคนก็หลง เพราะคิดว่ามันดี มันอร่อย อย่างที่คนชักชวน โดยมาด้วยอารมณ์และความรู้สึก ลืมที่จะคิดในเหตุและผล โดยมีตรรกะเป็นต้น แต่ชั่วโมงนั้น อะไรก็ดี อะไรก็เพราะ แต่พอเอาเข้าจริงๆ ลงไปแล้ว ทำไปแล้ว มันอาจจะคนละเรื่องกับที่ได้ยินได้ฟังมาเลย เพราะ คนที่ตอบได้จริงๆคือ ผลลัพธ์...

จะทำอะไรสักอย่าง แต่ละอย่างก็ไม่มีเรื่องง่าย แม้เรื่องที่เราคิดว่าง่ายๆ รายละเอียดมันก็มีเยอะ อย่างเช่นเรื่องเดิน ใครๆมีขาก็เดินได้ แต่ถ้าจะเดินให้ถูกต้อง เดินให้ดี เหมาะกับสรีระ ท่าทางของแต่ละคนมันก็ไม่ง่าย คนเราอย่าคิดอะไรสัพเพร่ามักง่าย เพราะมันจะทำให้เรื่องที่มีค่า มันจะไร้ค่าลงไปทันที ศาสตร์ของแต่ละอย่าง มีความลึก มีของจริง แต่ถ้าเอามาอ้าง แล้วทำให้คนเชื่อถือแค่คำพูดแล้วรู้จริงไม่ได้ มันก็จะทำให้สิ่งนั้นเสื่อม ทั้งที่ สิ่งนั้นไม่ได้ผิดอะไรเลย อยู่ของมันเฉยๆ บ้างก็ยกขึ้นบูชา บ้างก็ดึงลงมาต่ำเตี้ย ความฟลุ๊ก...

ความเชื่อ ความถูกต้อง ถ้าสังคมบอก หรือคนหมู่มากบอก จริงๆ ควรเป็นสิ่งที่ชอบธรรม แต่อาจจะไม่ถูกต้องก็ได้ เพราะ แต่ถ้าเราคิดว่า ความถูกต้อง มันคือความชอบธรรมแล้วนั้น เป็นเพราะเราคิดตามกระแสหมู่มาก ไม่ได้คิดเอง ศาสนาพุทธบอกให้เรามีเหตุผล ว่า อย่างพึ่งตกลงใจเชื่อ ควรเอาไปคิดให้รอบครอบเสียก่อน ถ้าเราไม่คิดถึงต้นสายปลายเหตุ เราก็จะไม่รู้เลยว่า มันเป็นไปตามตรรกะหรือไม่ และเราก็อาจจะโดนหลอกให้กินหญ้าอย่างเช่นทุกวันนี้อยู่ก็ได้ จากอะไรไม่รู้   RIZfoolu  

พอเรามี เราก็อยาได้มากเพิ่มขึ้นไปอีก เราเรียกว่าความโลภ เหมือนมีเงินแล้ว เราก็อยากมีเงินมากขึ้นไปอีก ถ้าทำงานแล้วยาก เราก็อยากหาเงินง่ายๆ พอทำอะไรง่ายๆ มันก็ล้มไม่เป็นท่า เท่าไรถึงจะพอ มันไม่ใช่เรื่องตัวเลข และข้ออ้างเท่าไร เพราะถ้าคิดไม่ได้ มันเท่าไรก็ไม่พอ และความไม่พอนี้แหละ มันทำให้เราหาความสุขไม่ได้ เราต้องขวนขวายตลอดเวลา ยิ่งพยายามจะสุขมากแค่ไหน มันจะนำพาความทุกข์มาเท่านั้น แต่แปลก เมื่อพอ มันก็จะมีความสุขทันที RIZfinding

สินค้าบางอย่างถูก สินค้าบางอย่างแพง อันนี้ฟังง่ายๆ สินค้าบางอย่างขายถูก สินค้าบางอย่างขายแพง อันนี้เริ่มต้องคิดอีกหน่อย สินค้าบางอย่างมีกำไรน้อย สินค้าบางอย่างมีกำไรมาก อันนี้ต้องหาส่วนต่างของต้นทุนกับกำไร สินค้าทั่วๆไป ที่คนทำเยอะ มันก็จะมีกำไรไม่มาก ต้องเน้นขนาดยอดขายเป็นตัวช่วย สินค้าบางอย่าง กำไรเยอะมาก แต่พอได้มี ก็ไม่ได้มีค่าอะไร อันนี้แหละ เป็นเรื่องความรู้สึกเพียวๆ มันขายแพงเพราะความเป็นbrand ความเป็น brand ที่ขายแพงได้ มันมีต้นทุนสูงอยู่พอสมควร การที่จะมีย่อห้อ...

จริงๆ ดูต้นไม้ที่มีความสวยงามนั้น มันก็ต้องให้ธรรมชาติจัดสรรของมัน การจะไปบังคับให้เป็นอย่างนั้นอย่างนี้ เมื่อคนที่ถูกบังคับ ใจไม่ได้ไปด้วย ต้นไม้จะสวย มันไม่ใช่ดัดแบบตามใจฉันมันจะตกแต่งแค่ไหนมันก็รู้สึกได้ว่ารูปทรงมันปลอม สืิ่งที่ได้ออกมา อาจจะวิปลาศไป แต่การที่ปล่อยให้มันโตเองตามธรรมชาตินั้น มันก็เป็นความสวยงามแบบธรรมชาติ อาจจะมีบ้างในการ ตัดแต่งกิ่ง เพื่อความเฉียบคมสวยงาม แต่เพราะความเป็นที่สุดมันต้องมาจากข้างใน ไม่ใช่ข้างนอกรบเร้า ทำได้แต่ใจไม่ไป มันก็รู้สึกได้ แต่ถ้าใจไป แล้วมีใครขัดเกลาอีกสักหน่อย … สวยเลย   RIZgardener

ทุกๆวัน เรื่องราวก็เยอะแยะ เคร่งเครียดมากมาย มันทำให้ฟิลขาดกันง่ายๆ ไม่ว่าเรื่องเล็กหรือเรื่องใหญ่ พอมันสะสมจนถึงจุดหนึ่ง มันก็ระเบิดออกมา ไม่ว่าเรื่องสุดท้ายจะเป็นเรื่องนิดเดียว แต่มันทำให้ทุกสิ่งทุกอย่างที่อัดอั้นไว้ระเบิดออกมา ซึ่งมันก็ไม่ได้เป็นผลดี เพราะรอบข้างที่เจอเหตุการณ์นี้ ก็คงไม่ชอบใจ ไม่มากก็น้อย หากเป็นบ่อยๆจะทำให้เป็นคนที่ ใครๆก็ไม่อยากเข้าใกล้ ทุกคนมีเรื่องเยอะอยู่แล้ว ก็คงไม่มีใครอยากหาเรื่องเอาเข้าอีก แต่สำหรับในโลกเครียดๆแบบนี้ หากมีเสียงหัวเราะบ้าง มันก็จะกลายเป็นความผ่อนคลายได้ดีอย่างยิ่งยวด กลายเป็นสเหน่ห์ที่ใครๆก็อยากเข้าใกล้ ไม่ว่าหน้าตาจะดีหรือไม่ แต่อารมณ์ดี มันก็จะทำให้อยู่แล้วสบายใจ ตอนเราอารมณ์ไม่ดี...

ไม่ว่าทำอะไรก็ตาม มันไม่มีทางที่จะถูกเสมอไปหรอกครับ ไม่มีใครเก่งมาตั้งแต่แรก เกิดมาก็ทำเป็น มันไม่มี ถึงจะเป็นพรสวรรค์ มันก็ต้องถูกค้นพบ และถูกขัดเกลาก่อน คนที่มีก็ไปได้ไกล และเร็วกว่า แต่ถึงอย่างไร คนเหล่านั้นก็มีล้มเหลวในบางเรื่องเช่นกัน มันเป็นเรื่องปกติประจำของชีวิตคนเราที่ทำอะไร บางทีก็มีคำอารมณ์ขันเสียดสีว่า คนที่ไม่เคยทำล้มเหลว คือคนที่ไม่เคยทำอะไร และเมื่อตอนล้มเหลว มันยากที่จะยอมรับความผิดพลาด แต่ไม่เป็นไร ถ้าเรามีทัศนคติในแง่ดี คนเราก็ผิดพลาดได้ ล้มได้ก็ต้องลุกได้ และเมื่อลุกแล้วก็ต้องสอนตัวเอง หรือเห็นความผิดพลาดที่ต้องหามาแก้ไขตัวเอง และที่สำคัญคือเมื่อล้มเหลวแล้วต้องให้โอกาสตัวเองแก้ไข...

ในบางครั้งที่เราหวังให้โลกเราเป็นทางสายกลาง แต่ในความจริง มันไม่ใช่ การแข่งขันต้องมีผู้ชนะ ถ้าไม่มีผู้ชนะ ไม่งั้นการแข่งขันมันก็ไม่มีค่า แล้วจะแข่งไปเพื่ออะไร จะบอกว่าแข่งเพื่อปรองดอง แต่ในความเป็นจริงมันไม่ใช่ เพราะใครอยากจะแข่งเพื่อที่จะแพ้ สู้ไม่แข่งย่อมดีกว่า คนที่แข่ง ก็จะพยายามทุกวิถีทาง เพื่อที่จะชนะ แต่มันก็แล้วแต่คนว่าจะเอาทางไหน ถ้าทางที่ถูกต้อง มันก็จะขาวสะอาด แต่ถ้าเอาเพื่อชนะไม่สนใจทาง มันก็อาจจะไม่งดงาม แต่ก็เรียกว่าชนะได้ เพราะชนะกับแพ้นี้เป็นนาม มันไม่บ่งบอกความถูกต้อง แต่คนเราเองที่คิดต่อไปต่างๆนานา ว่าผู้ชนะควรเป็นคนอย่างไร และผู้แพ้จะกลายเป็นอย่างไร...

คนเราหากทำอะไร ซึ่งยังไม่ใช่ผู้เชี่ยวชาญ ก็อาจเกิดการผิดพลาดขึ้นมาได้ อันนี้ถือว่าเป็นเรื่องธรรมดา เพราะบางคนที่เชี่ยวชาญ ก็ยังอาจจะผิดพลาดได้ อันนี้ก็เป็นเรื่องธรรมดาเช่นกัน แต่สายตาคนอื่นอาจจะเป็นเรื่องที่แปลกสักหน่อย คงเป็นเพราะความคาดหวังว่า คนที่เรามองว่าถูก หรือเก่งนั้น มันต้องถูกต้องเสมอ ซึ่งมันไม่จริงเลย แต่เมื่อเราผิด แล้วใจเราเปิดกว้างพอ ไม่โทษคนอื่นโน่นนี่จนเกินไป เราก็จะได้รับการเรียนรู้ ซึ่งถ้าผิดบ่อยๆ ในสิ่งที่ไม่อันตรายร้ายแรง มันก็จะได้เปิดโอกาสให้ได้เรียนรู้อย่างมากมาย ประสพการณ์มันเป็นสิ่งที่มีค่า มันจะสอนเราเองว่าอะไรถูก อะไรควร และอะไรควรหลีกเลี่ยง แต่สำหรับจิตใจคนทั่วๆไป...