Category: daily note

หากถ้าเราทำอะไรผิดพลาดพลั้งเผลอไป เราจะแก้ไขมัน หรือโยนความผิดให้คนอื่น หรือสภาพแวดล้อม จะเรื่องเล็กหรือเรื่องใหญ่ มันก็ผิด และผ่านไปแล้ว มันก็อาจจะยาก สำหรับคนที่ไม่ยอมรับ แต่ถ้าจะผ่านไปให้ได้ ไม่ใช่ปล่อยผ่านไป มันจะไม่ได้พัฒนาตัวเอง ความผิดย่อมเป็นครูสอนเราได้ ถ้าเรายอมรับมันเป็นครู อ่อนน้อมกับมัน ก็แค่ แก้ไขมัน เท่านั้นเอง จริงๆ ไม่ต้องมีอย่างอื่นเลย ต่อไป จะได้ไม่ผิดซ้ำ RIZwheniwrong

ความสามารถที่มี ต่อให้เราเก่งกว่า ทำอาหารได้อร่อยกว่า แต่ถ้าค้าขายไม่เป็น มันก็แพ้พวกฟาสฟู๊ด เพราะคนที่ขายเป็น เค้ามองภาพได้ครบกว่า รู้ว่าจะเอาใจผู้บริโภคอย่างไร รู้จักสร้างชื่อเสียงให้ตัวเอง รู้จักแบร์น ไม่ใช่่ เอาถูกผิดเข้าว่า มันก็แป๊กได้ทั้งนั้น เลือกที่รักมักที่ชัง มั่นใจตัวเองมากเกินไป ถึงตัวเองทำได้จริงแต่คนเขาหมั่นใส้ ติฉินนินทา ต่อไปจะหาทางเติบโต แตกใหญ่ ย่อมเป็นได้ยาก อย่าคิดว่า ฉันทำอาหารอร่อย ต่อให้อยู่ท้ายซอยในตลาด ก็ต้องมีคนเดินมากิน ยิ่งคนสมัยนี้...

คนในโลกนี้มีมากมาย อยู่เต็มไปหมด ส่วนใหญ่ก็ต้องดิ้นรน เพื่อให้มีชีวิตอยู่รอด และเพื่อที่จะอยู่รอด จึงต้องทำทุกวิถีทาง อันนี้ว่ากันไม่ได้ ดิ้นให้รอด เหลือเมื่อไรค่อยว่ากัน แต่สำหรับคนที่เริ่มเหลือ มันก็ต้องหาอะไรที่ขั้นกว่า จะดีกว่า หรูกว่า หรือมากกว่าปกติ จะเรียกว่าพิเศษก็ว่าได้ ก็แล้วแต่จะเพิ่มกันเข้าไป มันจะได้สูงกว่าปกติ แต่ที่สุดแล้ว มากกว่าจะฟังชั่นเยอะกว่าแล้ว มันต้องสวยกว่า ความสวยนั้นเป็นศิลป์ มันมีควาามเป็นปัจเจก มันเลยต้องแลกกับการจ่ายเพิ่มขึ้น ของดี มันเลยแพง...

เห็นคนแข่งกันไปแข่งกันมา จากพูดธรรมดา จนพูดขึ้นเสียง จากเรื่องของงาน ใส่กันจนเป็นอารมณ์ เมื่อแรงมา ยอมกันไม่ได้ก็ต้องแรงกลับ จะด้วยถูก หรือผิด ไม่สน แต่ข้าต้องได้ ต้องชนะ มันก็มีเรื่องกันจนได้ เก่งก็จริง แต่ไม่ยอมใคร แล้วจะมีเพื่อนไหนคบ ถ้าไม่เพื่อผลประโยชน์ หมดเมื่อไร ก็เป็นใครไม่รู้จัก เมื่อแข่งขัน ต้องรู้จัก ผ่อนหนัก ผ่อนเบา ทุกคนรู้จักก้าวหน้า แต่ไม่ได้ฝึกถอยหลัง...

ถ้าจะแข่งความถูก มันคือแข่งอะไรที่เป็น functional อะไรที่พื้นฐาน มันจำเป็น มีแต่การแข่งขัน ลดต้นทุน จัดการกระบวนการผลิต ทำให้เยอะๆ เพื่อจะลดราคาลงมาให้มากที่สุด มันอาจจะไม่เหมาะสำหรับคนตัวเล็กๆ ที่จะแข่งกับคนที่ใหญ่ๆ แต่สิ่งที่แข่งขันกันได้คือ art เพราะมันเป็นความคิดสร้างสรรค์ ที่ไม่ได้กำหนดว่าจำเป็นต้องถูกอย่างเดียว มันเป็นการตอบโจทย์ ของธรรมดา ที่ให้คุณค่ามากขึ้น จะขายให้แพงขึ้น มันต้องมากกว่า functional ใส่ art จะจับต้องได้ไม่ได้ไม่เป็นไร...

ความฝันเป็นสิ่งที่ดี และถ้ามีความพยายาม ก็น่าจะทำให้ฝันเป็นจริงได้ บางทีความฝันของคนๆหนึ่ง โดนส่งมอบไปให้คนอีกคนหนึ่งอย่างไม่รู้อะไร และในบางครั้ง ก็ไม่ได้เต็มใจนัก เช่น ในรุ่นพ่อแม่ทำไม่ได้ ก็เลยมากรอกความคิดให้รุ่นลูกทำ ถ้าเราไม่ได้เข้าถึงกับความฝันในเชิงลึกนั้น มันก็รู้สึกได้เพียงว่า เราทำให้กับคนอื่นเขา พอเราทำให้คนอื่นเขา เราก็เลยไม่อิน มันก็เหมือนแค่ทำส่งๆไป มันเหมือนกับเป็นงานอีกงานหนึ่ง บ่อยครั้งมากที่มันน่าเบื่อ เราต้องทำให้ ในสิ่งที่เราไม่ชอบ แล้วเราต้องฝืนทำในสิ่งที่เราไม่ชอบ เราก็ไม่ได้รู้สึกอะไรกับมัน มีแต่ความกดดันมาให้ เราก็ไม่อยากทำ งานมันก็ออกมาไม่ดี...

ความภูมิใจของคนเราในบางครั้ง ถ้าเราทำอะไรได้ ทำอะไรดี ถ้าเทียบกับในกลุ่มที่เราอยู่แล้ว เราทำได้ดีกว่า เก่งกว่า เราจะมีความรู้สึกว่า ตัวเราใหญ่ ใหญ่มาก จนบางที อาจจะเผลอคิดว่า เรานี้เก่งที่สุดในโลกหล้า แต่พอออกจากกลุ่มที่เราคุ้นเคย ไปเจอสังคมที่ใหญ่กว่า เราอาจจะรู้ความจริงว่า ที่เราเคยบอกใครๆว่าเราเก่ง เก่งกว่านั้น ยังมีคนเก่งกว่าเราอีกเยอะแยะมากมาย อะไรที่เราว่ายากๆแล้วเราทำได้ มันอาจจะเป็นเรื่องเล็กๆง่ายๆของคนพวกนั้น ความภูมิใจที่เรามี จะเหี่ยวลงทันที และมันจะทำให้เรารู้ว่า สิ่งที่เราเคยมั่นใจ เคยผยองนั้น...

ขอให้มีความสุขในวันตรุษจีน 新正如意 新年发财 Happy Chinese New Year RIZcny

ตอนเราตั้งใจทำอะไรสักอย่าง เราก็คาดหวังว่าเราต้องสำเร็จกิจกับสิ่งนั้น บางทีเราก็รู้บ้างว่าเราต้องเจออะไร และก็มีอีกมากที่เราไม่รู้ว่าเราต้องเจออะไร แต่ไม่ว่าอะไรก็ตามที เราก็ต้องทำ และแก้ปัญหาไปเรื่อยๆจนถึงปลายทาง ถึงแม้ว่าจะถึงปลายทางแล้ว เราอาจจะเจอว่า ทำเสร็จแต่ไม่ประสพความสำเร็จก็ตาม ในบางครั้ง คนเราก็ล้มเลิกก่อนสำเร็จนิดเดียว แค่นิดเดียว ที่เราถอดใจ เพราะเราคิดว่าความสำเร็จมันอาจจะอยู่อีกไกล หรือมองไม่เห็น แต่บางที มันอาจจะแค่อีกนิดเดียว นิดเดียวเท่านั้น เราไม่รู้หรอกว่าความสำเร็จมีอยู่จริงไหม เพราะไม่ใช่เราบอก ต้องให้คนอื่นบอก สังคมบอก เรารู้สึกได้แค่ความพอใจกับสิ่งที่เราทำ และก็เรื่องพยายาม...

การเตรียมพร้อม บางทีเราก็ไม่รู้ ต้องเตรียมตัวอย่างไร ถึงจะพร้อม เราก็คาดเดาไปเรื่อย แต่ก็ไม่รู้จริง ไม่รู้เลย แต่พอถึงเวลา มันจะเฉลยเอง ซึ่งก่อนถึง ไม่ใช่รอเวลา ให้มาถึง แล้วไปแก้ไขเฉพาะหน้า ก็ต้องเตรียม แต่จะเตรียมทางเดียวเราก็ไม่รู้ไม่แน่ว่าจะมาทางนี้ ที่ใช่ เราก็เลยต้องเผื่อไปมากๆหน่อย ถ้ามันมาจะได้เทียบเคียงไปต่อได้ ไม่ตื่นสนาม ถ้าเราเตรียมพร้อมให้มาก มากกว่าจริง เพราะเราใส่ใจ ว่ามันสำคัญ และเมื่อเรามองแบบนี้ เราจะไม่ประมาท...