Just another my IDEA
คนฉลาด ย่อมรู้เยอะกว่าคนทั่วไป บางทีรู้มากไป จนรู้สึกว่ามากจนไม่เป็นคนธรรมดา ยกหางยกขา กล้าว่าคนอื่นไม่รู้ไปหมด รู้จนไม่เหลือที่ให้คนอื่นยืน แล้วต่อไปใครจะคบ คนต้องมีสังคม พอไม่มีคนคบ ก็ดันไปว่าคนอื่นอีก เป็นคนฉลาด ก็จงอย่าใจแคบ เผื่อให้คนอื่นเดินบ้าง จะได้ไม่เหงา และบ้าไปเอง RIZsmart
ครั้งหนึ่งเราต้องเจอปัญหาใหญ่ๆ และหากเรารอดมาได้ ก็ไม่ได้หมายความว่า ในชีวิตนี้ จะไม่มีปัญหาอีก เราอาจจะระวังตัวมากกว่าเดิม หรือไม่สนใจดำเนินชีวิตไปเรื่อยๆก็ได้ จนกระทั่ง ปัญหาเดิม มันกลับมาอีก จะเป็นเรื่องใหม่ หรือเป็นเรื่องเดิม ไม่ต้องโทษตัวเอง ว่าทำไมซวยอย่างนี้วะ แต่มันต้องคิดว่า เราจะเอาตัวรอดอย่างไร ครั้งที่แล้วเรารอดมาอย่างไร เราเรียนรู้จากอดีต จากประสพการณ์ที่ผ่านมาหรือเปล่า หรือว่า ก็คิดว่า ซวยเหมือนเดิม เพิ่มเติมคือ หัดทำใจได้นิดหน่อย หรือว่า...
จะแสดงความต้องการ เราต้องแสดงออกอย่างชัดเจน และเป็นทางการ คือพูดบอก ออกไปให้เขารู้ ว่าเราต้องการอะไร จะคิดว่า แสดงท่าทาง มันเอาไว้สำหรับคนที่รู้กัน ไม่ใช่เหมาะกับทุกคน เมื่อ ไม่พูด แล้วคิดไปเอง แล้วมันทำไม่ได้ หรือไปผิดทาง มันจะแย่ใหญ่ แน่นอน เราควรดูตัวเอง ว่าทำถูกหรือเปล่า ชี้แจง ชัดเจนหรือเปล่า ถ้าไม่ แล้วเราหวัง มันก็คือ สายมโน...
เราก็คาดหวังว่า โตๆกันแล้ว ก็ไม่ต้องพูดเยอะ น่าจะคิดได้เอง รู้ได้เอง แต่ความจริง มันก็มีที่คนโตขึ้นแบบมีคุณภาพ เรียนรู้สิ่งต่างๆ มีประสพการณ์ ที่นำมาปรับใช้ชีวิตได้ คนพวกนี้ ไม่ต้องพูดมากๆจริงๆ แสดงความต้องการนิดหน่อย เขาก็รู้แล้ว แต่อีกพวก อายุก็เยอะแล้ว แต่ยังไม่รู้เรื่องอะไร อันนี้เรียก แก่แต่ตัว จะคาดหวังอะไรก็ไม่ได้ เป็นพวกมนุษย์ลุง มนุษย์ป้า น่าซื่อตาใสเอาเปรียบกันไป ถ้าเจอคนสองคนในกลุ่ม ก็ควรต้องแยกแยะ...
ใครๆก็อยากได้สูตรสำเร็จ หรือสูตรพิเศษของคนอื่นที่เขาประสพความสำเร็จแล้ว เขาก็อาจจะเล่าสู่กันฟัง เขาอาจจะไม่ได้ปิดบัง เขาก็บอกคุณทุกอย่าง แต่คุณก็ทำไม่ได้หรอก จะซื้อหนังสือสูตรสำเร็จเล่มเดียว แล้วจะทำงานให้รู้แจ้งแตกฉาน ไม่มีทางครับ คนคิดสูตร กว่าจะเขียนออกมาได้ เขาต้องอ่านกี่เล่ม คงไม่ต่ำกว่าหลักร้อย เขาต้องเรียนรู้อะไรบ้างที่ผ่านมา ลองผิดลองถูก และผิดมากกว่าถูกเสมอ กว่าจะกลั่นมาง่ายๆให้ทุกคนอ่านรู้ ฟ ถ้าคิดว่าทำอย่าเขาไม่ได้ แล้วรอกินดอกผล ฝันไปเถอะ… RIZwhenyoutry
ตอนเด็กๆ มีพูดกันว่า โตขึ้นอยากเป็นอะไร พอโตมา ก็ต้องทำงาน ไม่รู้จะได้ทำอย่างที่ตอนเด็กๆคิดหรือไม่ แต่พอ ทำงานไปๆ อ้าวที่คิดไว้ ไม่ได้ทำ ชีวิต มันโดนขับเคลื่อนด้วย สิ่งที่ต้องทำ ได้เงินมาซื้ออาหาร จ่ายค่าโน่นนี่ แต่จิตใจเราละ มันยังขาดอยู่ ความฝันมันเป็นสิ่งชุบชีวิตและความรู้สึก หากได้ทำแล้ว มันย่อมเหมือนอยู่ในพวังค์ ถ้าเราได้ทำมัน แต่หากทำแล้วดี ทำได้แล้ว ทำแล้วมีความสุข จนขยาย...
คุยกับคนที่เรามองเขาว่าเก่ง เราไปถามเขา เขาก็จะตอบว่าเขาไม่เก่ง แต่ถ้าไปคุยกับคนที่เราว่าเขาไม่เก่ง เขาจะบอกว่าตัวเขาเก่งเต็มประดา คนที่คิดว่าตัวเองไม่รู้ ย่อมต้องขวนขวายหา หาโอกาส หาความรู้เพิ่ม และทุกครั้งที่เขาได้เพิ่ม เขาก็ยังหาต่อ และหาต่อไปเรื่อยๆ ทำให้เขาได้สั่งสม มาเรื่อยๆ เขาเลยมีของเยอะ ทำให้เราว่าเขาว่าเก่ง ยิ่งถ้าเรายอมรับว่าเราไม่รู้ เราไม่เก่ง ยิ่งทำให้เราเรียนรู้ได้ไวขึ้น เพราะเรายังพยายามที่อยากจะรู้อยู่ ไม่เหมือนพวกรู้แล้ว มันจะเริ่มปิดหูปิดตาตัวเอง และไม่นานเขาก็ไม่เก่งอีกต่อไป RIZgreatguy
ล้มเหลว เป็นสิ่งที่คนกลัว แต่ถ้าทำอะไรแล้ว ย่อมมีโอกาสล้มเหลว ถ้าทำแล้วสำเร็จเลย มันไม่มี ถ้าคิดจะสำเร็จไม่มีล้มเหลว ไม่ต้องทำ แต่ไม่ทำมันก็ไม่มีไม่ได้อะไร เวลาผ่านไป มีแต่อายุจะเหลือน้อยลง อย่ากลัวครับ คิดไปเลยล้มเหลวแน่ๆ แต่ตั้งใจให้ดีที่สุด ละเอียดให้มากที่สุด แล้วทำ แก้ไปทีละเรื่อง ทีละข้อ เดี๋ยวมันได้เอง เพราะทำได้ มันต้องผ่านเรื่องร้ายมาก่อน RIZdoin
เราหวังคนที่จะจริงใจกับเรา เราก็ต้องจริงใจกับเขาเหมือนกัน แม้บางคน ไม่ได้จริงใจกับเรา เราก็ต้องจริงใจกับเขาก่อน แม้ว่าเขาจะลังเลที่จะจริงใจกับเรา เราก็ต้องจริงใจกับเขาก่อน ถ้าเราไม่จริงใจกับใคร ถึงแม้ว่ามีคนจริงใจกับเรา เราก็ระแวงว่าเขาไม่จริงใจอยู่ดี ในท้ายที่สุดเขาก็ออกห่างจากไป จะดีไม่ดี ก็จริงใจกับคนไว้ก่อน เพราะคนดีๆจะรู้สึกได้ ส่วนคนไม่ดีที่ได้รับความจริงใจเราไป ไม่นานเขาก็จากไปเอง RIZtrust
ทำให้สำเร็จ นั้น มันไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลาบ ทุกคนรู้ดี แต่คนก็คิดว่ามันง่าย เพราะเขาไม่ได้ทำ ถ้าทำเขาจะไม่พูดแบบนี้ จะแค่เริ่มต้น มันก็กลัวแล้ว เพราะมันต้องเปลี่ยนแปลง ของเดิมจะดีไม่ดีอย่างไร แต่มันชิน เราจับทางได้ แต่ถ้าจะเริ่มต้นใหม่ หรือทำสิ่งใหม่นั้น มันก็เริ่มต้นจากความกลัวทั้งนั้นแหละ กลัวไปเรื่อย กลัวไม่ดี กลัวทำไม่ได้ กลัวไม่มีใครสนับสนุน และมันก็ต้องใช้ความกล้า กล้าที่จะทำ กล้าที่จะก้าวข้ามความกลัวในสิ่งที่คิดว่าไม่ได้ต่างๆ และนั่นแหละ กล้าเข้าไว้...